Η ακορντεονίστα και μουσικοσυνθέτης Ζωή Τηγανούρια σε μία αποκλειστική συνέντευξη στο Thesout και τον Αλέξανδρο Αλεξανδρή.
Η Ζωή μεγάλωσε μέσα σε μια μουσική οικογένεια. Με τον ερχομό της στην Αθήνα ξεκινά η αναζήτησή της στα μουσικά μονοπάτια, τα οποία την οδήγησαν μετά από τρία χρόνια στο ακορντεόν και λίγα χρόνια μετά, στη σύνθεση. Έτσι, ως συνθέτης δίνει πολλά τραγούδια και ως ακορντεονίστα ηχογραφεί σε εκατοντάδες δίσκους ενώ συνεργάζεται συναυλία συνθετικά και δισκογραφικά με καλλιτέχνες όπως: Δ.Γαλάνη, Γ.Νταλάρα, Χ.Αλεξίου, Μαρινέλλα, Ε.Αρβανιτάκη, Μ.Χατζηγιάννη, Μ.Φραγκούλη, Ν.Παπάζογλου, Α.Ρέμο, Μ.Λιδάκη, Τ.Τσανακλίδου, Α.Καγιαλόγλου, Μ.Κανά, A.Moυτσάτσου, Ο.Περίδη, Π.Θαλασσινό, Α.Κετιμέ, Ζ.Σαπουντζάκη, Β.Παπακωνσταντίνου, Γ.Ανδρεάτο, Κ .Μακεδόνα.
Μια γυναίκα που μοιάζει να"βγηκε" από τη μακρινή Αργεντινή, τη γενέτειρα του ταγκό κι όμως, είναι από τη Σαμοθράκη! Ένας άνθρωπος με ευγένεια στη ψυχή και ήθος στη δουλειά της, που ζει το σήμερα αλλά χωρίς να ξεχνά τις αξίες του χθες και που συνεχίζει, με αργά αλλά σταθερότατα βήματα σε ένα χώρο που έχει απόλυτη ανάγκη από πραγματικούς καλλιτέχνες.
- Ζωή, από πού έρχονται τα πρώτα σου μουσικά ακούσματα;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Σαμοθράκη Τη μουσική την άκουγα από την κοιλιά της μάνας μου. Ο παππούς μου έπαιζε λαούτο, o πατέρας μου έπαιζε βιολί πριν ακόμη γεννηθώ κι έτσι, όταν «έσκασα μύτη» στον κόσμο είχα ήδη τη μουσική στο DNA μου, μιας κι είχα τόσα ακούσματα. Ανακάλυπτα, ως νήπιο, τη μουσικότητα παντού γύρω μου, σε μελωδίες του αγέρα, σε ήσυχα κουδουνίσματα, σε ρυθμικά κροταλίσματα από κουτάλια που έπαιζα με περιέργεια, αφουγκραζόμουν τα πάντα. Πολύ νωρίς, προσπάθησα ν’ ασχοληθώ με το βιολί του πατέρα αλλά το εγκατέλειψα γιατί μάλλον μου φάνηκε δύσκολο. Στα 12 μου χάρισαν οι γονείς ένα αρμόνιο. Ε, αυτό ήταν. Τα πρώτα μου μουσικά βήματα ήταν αυτοδίδακτα. Παιδί ακόμη, έπαιζα κάθε Σάββατο μαζί του σε χορούς που ονομάζονταν «μπάλοι» και ήταν τότε, η διασκέδαση όλου του νησιού.
Στα δεκαοχτώ μου, μετά από δυο χρόνια μουσικών σπουδών στην Αλεξανδρούπολη, ο δάσκαλός μου με πρότεινε για παράδοση μαθημάτων στο ωδείο «Φ. Νάκας». Έτσι, τελειώνοντας το σχολείο βρέθηκα με τριάντα μαθητές. Παρέμεινα όμως ανήσυχη καθώς συνειδητοποίησα ότι προτιμούσα να διδάσκομαι από το να διδάσκω.
Την εποχή εκείνη πήγα στην Αθήνα για σπουδές νοσηλευτικής. Όμως η μουσική κατάφερε να με κερδίσει. Μέσα σ’ ένα μήνα έπαιζα επαγγελματικά σε λαϊκή ορχήστρα, ξεκίνησα μαθήματα στο ωδείο Σκαλκώτα και αγόρασα το πρώτο μου πιάνο. Είχα προχωρήσει μέχρι την πρώτη μέση όταν ένα ξεχασμένο πράσινο ακορντεόν που βρέθηκε στο σπίτι μου, τα άλλαξε όλα... Από τότε έως σήμερα, η ζωή μου είναι απόλυτα ταυτισμένη με αυτό το όργανο.
- Το ακορντεόν είναι η μεγάλη σου αγάπη ή ένα από τα πολλά μουσικά όργανα που γνωρίζεις;
Με το ακορντεόν έχω πολλές διαφορετικές σχέσεις. Καταρχάς μουσική σχέση αφού συμπληρώνει με μεγάλη ευκολία φράσεις ή στιγμές αμηχανίας στις περισσότερες συνθέσεις μου, με βοηθάει να βρω τρόπους έκφρασης. Επίσης συναισθηματική σχέση αφού στην ηλικία της μουσικής μου απόγνωσης, στα 21 μου χρόνια, στην ηλικία που αφού τελειώσει η εφηβεία όλοι οι νέοι αναζητούν και δειλά-δειλά χαράζουν το μέλλον τους, αυτό με απελευθέρωσε και με έκανε να νιώθω και εγώ μουσικός. Γιατί σε αυτή την ηλικία το ξεκίνησα, εντελώς τυχαία και απρόσμενα. Έτσι ήρθε και η επαγγελματική σχέση καθώς έγινε το επάγγελμά μου αλλά και δύσκολη σχέση διότι είναι βαρύ και κουραστικό στις μετακινήσεις ειδικά με τα αεροπλάνα.
- Έχεις σπουδάσει κάτι σχετικό με τη μουσική;
Νοιώθω διαρκώς μαθήτρια στη μουσική, πολύ μελέτη στο ακορντεόν, πτυχίο αρμονίας, αντίστιξης & σπουδές πιάνου στο ωδείο Σκαλκώτα, πολλά διαφορετικά ακούσματα. Πολλές ώρες αφιερωμένες στο να ακούω μουσική κάθε είδους …
- Ποιοί έχουν ερμηνεύσει δικά σου τραγούδια;
Βασιλης Παπακωσταντίνου, Δήμητρα Γαλάνη, Χρήστος Δάντης, Κώστας Μακεδόνας, Ζωζώ Σαπουτζάκη, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Αρετή Κετιμέ ,Μιχάλης Τζουγανάκης, Δημήτρης Μπάσης, Χρήστος Ευθυμίου, Ελένη Πέτα, Γρηγόρης Πετράκος, και άλλοι ως αναφορά την Ελλάδα. Τώρα πια, το ανακοινώνω δημόσια και μια μεγάλη τραγουδίστρια από Ιταλία, την IN GRID η οποία ερμηνεύει δυο δικά μου τραγούδια στο 5ο μου instrumental κατά τα άλλα cd με τίτλο "ΖΟΕ΄S CODE" που αυτή τη περίοδο δουλεύω πυρετωδώς στο στούντιο και το τελειώνω σε λίγες μέρες.
- Πότε έκανες τη πρώτη σου live εμφάνιση;
Αν εννοείτε με δική μου συναυλία ήταν το 2005. Και μάλιστα στο Μύλο Θεσσαλονίκης τότε με τους Senso Latino.
- Είναι τυχαίο που ασχολείσαι με μουσικές και με ρυθμούς μιας άλλης εποχής;
Ασχολούμαι με πάρα πολλά ήδη μουσικής μέχρι στιγμής ίσως πράγματι να ασχολήθηκα περισσότερο με ένα είδος άλλης εποχής στα προηγούμενα cd μου η τουλάχιστον έτσι φάνηκε, όμως τώρα στη καινούρια μου δισκογραφική δουλεία ετοιμάζω κάτι ανατρεπτικό για αυτό που μέχρι τώρα με έχουν συνηθίσει κάτι σύγχρονο, ένα εντελώς φρέσκο άκουσμα…
- Τι σε γεμίζει περισσότερο; Το Μέγαρο Μουσικής ή μια μικρή μουσική σκηνή;
Και στα δυο πατάρια η γοητεία και η μαγεία της μουσικής είναι ίδια, αρκεί να είναι και η ενέργεια των υπολοίπων συντελεστών κατάλληλη. Ασφαλώς εννοώ το γκρουπ με το όποιο πραγματοποιώ τις εμφανίσεις μου να είναι ομαδικό, φιλικό και να εισπράττει και να ανταποδίδει θετική ενεργεία, επίσης κατάλληλη ηχοφωτιστική εγκατάσταση, δηλαδή μια προσεγμένη παράγωγη και γενικότερα καλές συνθήκες για την πραγματοποίηση της συναυλίας στο Μέγαρο Μουσικής ή του live σε μια μικρή μουσική σκηνή.
- 5ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ακορντεόν στο Ικάλινεν της Φινλανδίας. Μίλησε μου γι’ αυτήν τη συμμετοχή σου.
Εκεί βρέθηκα ύστερα από πρόταση που μου έγινε από τον διοργανωτή του φεστιβάλ Kimmo Mattila όταν με άκουσε στη συμμετοχή
μου στην παγκόσμια Έκθεση Μουσικής της Φρανκφούρτης! Γνώρισα αξιόλογους μουσικούς και ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα, είδα στη σειρά όλες σχεδόν τις εταιρίες ακορντεόν και μίλησα με τους διευθυντές τους. Θαύμασα την οργάνωση και την πειθαρχία. Και το ένα φέρνει το άλλο. Έτσι, τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, 2 μήνες αργότερα δηλαδή, βρέθηκα στη Φινλανδία. Έπαιξα με μία καταπληκτική Φιλανδική ορχήστρα, ένα ελληνικό και ένα κουβανέζικο παραδοσιακό κομμάτι. Ήταν όλα άρτια οργανωμένα, από την πρόβα ήχου μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια! Το φεστιβάλ είχε δίωρη πανευρωπαϊκή τηλεοπτική κάλυψη και συμμετείχαν σε αυτό καταπληκτικοί ακορντεονίστες από πολλά μέρη του κόσμου. Θα έλεγε κανείς ότι η Φιλανδία είναι η χώρα του ακορντεόν αφού έβρισκες παντού ακορντεόν και ακορντεονίστες! Παρακολούθησα μέσα σε πέντε μέρες πολλές συναυλίες με καταπληκτικούς μουσικούς παγκοσμίου φήμης και γέμισα τις μπαταρίες μου για όλο το καλοκαίρι. Μπορούσες να δεις παντού στολίδια σε σχήμα ακορντεόν, από σκουλαρίκια μέχρι ρολόγια και κούπες για καφέ. Επίσης για πρώτη φορά στη ζωή μου βρέθηκα σε μέρος όπου δε νυχτώνει ποτέ.
Το κοινό πολύ θερμό. Η φήμη ότι οι βόρειοι είναι ψυχροί δε συμβαδίζει με τη πραγματικότητα διότι όλοι τους ήταν πάντα με το χαμόγελο και με συγκίνησε που ακόμα και στη μακρινή Φιλανδία βρήκα φίλους του ελληνικού πολιτισμού.
Πριν φύγω μου απονεμήθηκε από τους διοργανωτές ένα δίπλωμα υπογεγραμμένο από τα διασημότερα ονόματα του ακορντεόν όπως ο καταπληκτικός ο Frank Marocco, ο Rengo Ruggieri, ο Frederic Deschamps και ο Kimmo Mattila που είναι και ο διοργανωτής του φεστιβάλ.
- Εκτός από τη μουσικό ζωή, υπάρχει και ο άνθρωπος. Τι άνθρωπος είναι λοιπόν η Ζωή Τηγανούρια;
Πέρασα πολλά στάδια της ζωής μου με διαφορετικές συμπεριφορές κατά καιρούς. Νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι, έχουν μέσα τους όλους τους χαρακτήρες, τα λεγόμενα "εγώ", δηλαδή τον σπάταλο και τον φιλάργυρο, τον φιλόδοξο, τον κλεφτή και τον ψεύτη, τον ερωτικό και τον ανέραστο, τον λαίμαργο, τον ανυπόμονο, τον κουτσομπόλη κτλ. Ναι έχω υπάρξει πολλά διαφορετικά πρόσωπα, συμφωνά με τις διαφορές φάσεις και συγκυρίες της ζωής μου και συμφωνά με τα πρόσωπα που κατά καιρούς είχα κοντά μου ή είχα έλξει να έχω κοντά μου, συμφωνά με το πώς εγώ ήμουν. Όμως όσο περνούν τα χρόνια, ο χαρακτήρας μου διαμορφώνεται ολοένα και πιο ανθεκτικός, ευθύς, κοινωνικός, πρόσχαρος, ευαίσθητος.
Σίγουρα πλέον διακρίνω με μεγαλύτερη άνεση τους χαρακτήρες των ανθρώπων και δε μπαίνω σε διαδικασίες να χάνω ενεργεία και πολύτιμο χρόνο προκειμένου να αλλάξω το τρόπο σκέψης κάποιου, ο όποιος φαίνεται εξ αρχής ότι δεν αλλάζει. Δε σας κρύβω ότι αρχίζει και μου λείπει πολύ η οικογένεια μου στη Σαμοθράκη και θυμώνω μαζί μου που δεν έχω τη δυνατότητα να τους έχω κοντά μου. Κατά τα αλλά είμαι τακτική, δε μου αρέσει η ακαταστασία, δε μου αρέσει να με στήνουν, να με τρενάρουν, να μη κρατάνε την υπόσχεση τους οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφομαι, συνεργάζομαι, κτλ. Μου αρέσει να μαγειρεύω όταν βρίσκω λίγο χρόνο και φυσικά το μπαλκόνι μου, που έχει γίνει μια μικρή ζούγκλα διότι μου αρέσουν παρά πολύ τα λουλούδια. Αγαπώ το διάβασμα, μου αρέσει να διαβάζω βίους αγίων και γενικότερα πνευματικά αποκρυφιστικά βιβλία. Τέλος μου αρέσει έτσι απλά να πίνω καφεδάκι με αγαπημένα πρόσωπα...
- Πέρα από τη μουσική έχεις δοκιμάσει να γράψεις στίχους ή ακόμα και να ερμηνεύσεις κάποιο από τα τραγούδια σου; Αν όχι για ποιο λόγο;
Έχω γράψει κατά καιρούς στίχους σε μερικά δικά μου τραγούδια και σε πολύ προσωπικές μου στιγμές. Θεωρώ ότι δεν έχω ταλέντο σε αυτό και μεράκι, όσο για το τραγούδι, όχι δεν έχω δοκιμάσει ποτέ να ερμηνεύσω κάτι δικό μου…
- Πόσες δισκογραφικές δουλειές έχεις κάνει και πόσες είχανε σαν βάση τους το Tango;
4 είναι οι προσωπικές μου δισκογραφικές δουλείες, από τους τίτλος και μονό κάνεις διακρίνει ότι ναι σχετίζονταν με το τανγκό οι πρώτες μου δουλείες, ακόμα και το "Δεληγειανειο παρθεναγωγείο" αλλά στο 4ο cd μου είχα και αλλά ήδη μουσικής μέσα. Η προσωπική μου δισκογραφία ξεκίνησε το 2006 με το πρώτο cd «Liberating», ακολούθησε τo «Τanguera» στο 2007, μετά ήρθε το soundtrack «Δεληγιάννειο παρθεναγωγείο» στο 2008, όπου υπογράφω ως συνθέτης και παραγωγός όλο το σάουντρακ και πρόσφατα, από τη δική μου πλέον εταιρία βγήκε το ολοκαίνουριο «ZOE 06-09» το Δεκέμβρη του 2009. Είναι ένα διπλό άλμπουμ που εμπεριέχει τρία χρόνια ορχηστρικής δισκογραφικής μου πορείας, από το 2006 ως το 2009, στο όποιο έχω συμπεριλάβει 25 κομμάτια, εκ των όποιων πολλά κομμάτια ήδη υπάρχουν στα προηγούμενα cd μου, όμως έχω συμπεριλάβει και κομμάτια που τα είχα στο συρτάρι, ενορχηστρωμένα και ανέκδοτα. Κάποια που τα είχα ήδη δώσει σε διαφορές συλλογές παλαιοτέρα, όπως τη διασκευή που έχω κάνει του «Άσε με να φύγω» που πολλοί με ρωτούσαν σε ποιο cd μου βρίσκεται.
Θεώρησα λοιπόν πολύτιμο, να συγκεντρώσω μεγάλο αριθμό κομματιών μου που ήταν σκορπισμένα, όλα σε ένα δικό μου ολοκληρωμένο, διπλό άλμπουμ. Το πρώτο δισκάκι από τα δυο εμπεριέχει Latin, tango, jazz φόρμες, συνθέσεις δικές μου και διασκευές και το δεύτερο εμπεριέχει τις συμφωνικές και traditional φόρμες. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη για αυτό το cd μου διότι έχει εισπράξει άριστες κριτικές ήδη και για το περιεχόμενο αλλά και για την προσεγμένη εμφάνιση του (το ντιζάιν). Αν και είναι ακόμα η αρχή, πάει παρά πολύ καλά σε πωλήσεις και διότι είναι το «παρθενικό» CD της δικής μου εταιρίας "Zoe music"
- Θέλω να μου μιλήσεις για το soundtrack της τηλεοπτικής σειράς «Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο». Πώς προέκυψε αυτή η δουλειά και αν θα σ’ ενδιέφερε να επιχειρήσεις ξανά κάτι ανάλογο;
Γράφοντας και ενορχηστρώνοντας τη μουσικη για αυτό το σήριαλ, ταξίδεψα τότε σε άλλες εποχές. Έπρεπε να πάω νοητά στην εποχή του σαράντα, για να μπορέσω να αποδώσω και να ενορχηστρώσω τέτοια μουσικη. Η δε συνεργασία μου με το Χάρη Ρώμα ήταν άρτια και έφερε μια έκπληξη, τη φωνή του Βασίλη Παπακωσταντίνου σε ένα tango "ελληνικό" το "Δυο χείλη κατακόκκινα" (τραγούδι τίτλων ), τη Ζωζώ Σαπουτζάκη να ερμηνεύει ένα δικό μου κομμάτι το "Κινητήριος δύναμη είναι τα θηλυκά", την ορχηστρική διασκευή του αγαπημένου μου κομματιού "πόσο λυπάμαι". Όσο αναφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης σας θα σας πω κάτι που έχω πει σε πολλές συνεντεύξεις μου. Για μένα η μουσική είναι μία αρκεί να είναι αληθινή, εμπνευσμένη, με σεβασμό προς την τέχνη, ανεξαρτήτως αν είναι ορχηστρική ή τραγούδι, αν γράφεται για τις ανάγκες διαφήμισης, ντοκιμαντέρ, θεάτρου, κινηματογράφου ή σήριαλ, αν την ερμηνεύει ένας τραγουδιστής ή ένας σολίστας ή μια συμφωνική ορχήστρα. Αγαπώ τη μουσική και με ενδιαφέρει κάθε έκφραση της.
- Εσύ, έχεις μάθει να χορεύεις καλό Τango;
Nοητά μόνο όταν είμαι επί σκηνής με το ακορντεόν διότι μου αρέσει πολύ ως χορός...
- Λένε ότι το Tango είναι ένας από τους πιο ερωτικούς χορούς. Ποια είναι η δική σου γνώμη;
Το tango είναι ο πιο αισθησιακός χορός όλων των εποχών. Για μένα το τανγκό είναι ένταση, έκσταση, πάθος. Είναι δυναμικός και ερωτικός συνάμα χορός.
- Θα ήθελα να μας μιλήσεις για το πρόγραμμα που θα παρουσιάσεις την Τρίτη 1 Μαρτίου στο "Club του Μύλου" της Θεσσαλονίκης αλλά και για τα προσεχή σου σχέδια.
Στο Μύλο όπως σας προανέφερα, έκανα το πρώτο μου live με τους Senso Latino. Είναι αγαπημένος μου χώρος διότι μου έφερε γούρι. Από τότε μέχρι τώρα έχω έρθει για live πολλές φορές στην όμορφη σκηνή του club του Mύλου.
Αυτή τη φορά θα παρουσιάσω μαζί με τους συνεργατες μου εκτός από τα tango αλλά και τα latin με την κουβανή Κatia Gonzalez στο τραγούδι και πολλά ελληνικά παραδοσιακά κομμάτια από την Ήπειρο, τη Μακεδονία, τη Θράκη, τα νησιά αλλά και ελληνικά λαϊκά με την ‘Αννα Μαρία Κάλφα στο τραγούδι. Επίσης καινούρια ανέκδοτα κομμάτια, δυο από αυτά σε στίχους του πατριώτη μου Κωνσταντίνου Ρωμανίδη. Το ένα από αυτά μαλιστα το "κόρη γλυκιά" γράφτηκε πολύ πρόσφατα πριν μια εβδομάδα και είναι αγαπημένο μου και θα το παίξω πρώτη φορά σε live. Μετράει πολύ για μένα τα τραγούδια να δοκιμάζονται στα live πριν δισκογραφηθούν, λαμβάνεις το κραδασμό που δημιουργεί στο κόσμο το κάθε κομμάτι και σχεδόν πλέον ξέρεις ποιά θα είναι η τύχη του, κάποια κομμάτια μιλάνε μόνα τους…
Η ομάδα των μουσικών είναι εξαιρετική και αποτελείται από τον Ηλία Αργυρόπουλο στο πιάνο, τον Στέλιο Γενεράλη στα τύμπανα , τον Γιώργο Βασιλείου στο μπάσο και τον Γιάννη Παπαγιανούλη στα κρουστά, εξαιρετική ομάδα και ως μουσικοί αλλά και ως άνθρωποι, καινούρια και δεμένη με την οποία έχω κάνει πάρα πολλές συναυλίες. Ως αναφορά τα δισκογραφικα μου νεα, έχω ήδη έτοιμο το 5ο στη σειρά cd μου με τίτλο «Zoe’s code». Βρίσκομαι ήδη στο στούντιο για τις τελικές μίξεις. Στο cd αυτό με χαρά ανακοινώνω ότι συμμετέχει σε δυο τραγούδια (τα μοναδικά του cd διότι τα υπόλοιπα είναι instrumental) η Ιταλίδα διάσημη τραγουδίστρια In Grid, που αυτή τη περίοδο έχει μεγάλες επιτυχίες σε πανευρωπαικό επίπεδο. Στο ίδιο cdκάνουν remix σε τρία κομμάτια μου οι γνώστοι στην Ευρώπη (ως παραγωγοί και dj’s με πολλές επιτυχίες) οι Relight orchestra. Στα δυο τραγούδια που ερμηνεύει η In Grid, τους στίχους έχει γράψει η ευφυέστατη στιχουργός Ρεβέκκα Ρούσση. Πρόκειται για μια μεγάλη παράγωγη, έν cd που το ετοιμάζω τρία χρόνια τώρα και επιτέλους πήρε σάρκα και οστά και κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τη "Ζoe music" στην Ελλάδα.
- Σ’ ευχαριστώ για το χρόνο σου και σου εύχομαι καλή επιτυχία σε όλα τα μελλοντικά σου σχέδια!
Εγώ σας ευχαριστώ πολύ για τις ουσιαστικές και περιεκτικές ερωτήσεις σας!
