6ο Guitar plus στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

6ο Guitar plus festival στο Μέγαρο μουσικής Θεσσαλονίκης, στις 15-16 και 17 Απριλίου 2011.

Για πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και για έκτη χρονιά στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιείται στις 15, 16 και 17 Απριλίου 2011 το Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου για κιθάρα και άλλα όργανα, Guitar Plus. Η συναυλία της 16^ης Απριλίου εντάσσεται στον κύκλο εκδηλώσεων Θεσσαλονίκη Σταυροδρόμι των Πολιτισμών καθώς είναι αφιερωμένη στη μουσική των Σεφραδιτών Εβραίων.

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ...

Κύκλος μουσικής δωματίου: Συνθέτες της Μέσης Ανατολής στο ΜΜΘ

Κύκλος Μουσικής Δωματίου

Η Θεσσαλονίκη Σταυροδρόμι Πολιτισμών

Συνθέτες της Μέσης Ανατολής

Α' Μέρος

L. v. Beethoven Σονάτα για βιολί και πιάνο σε Μι ύφεση μείζονα, Έργο 12, Αρ. 3

Emre Araci Δεύτερο μέρος από το Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα εγχόρδων, '
'Bosphorus by Moonlight'

A. Adnan Saygun Demet, Σουίτα για βιολί και πιάνο, Έργο 33

Β' Μέρος

O. Ben-Amots Midnight Dance για βιολί και πιάνο

K. Azmeh Ibn Arabi Postlude για βιολί και πιάνο

A. Adnan Saygun Σονάτα για βιολί και πιάνο, Έργο 20

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ..

Ο Βαφτιστικος στο Μεγαρο μουσικης Θεσσαλονικης

Η κωμική οπερέτα "Ο βαφτιστικός" στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (κτίριο Μ2), στις 1-2 και 4 Απριλίου 2011 στις 21:00.

Παραγοντισμός, αναξιοκρατία, απάτες και πατριδοκαπηλία συνθέτουν το τοπίο της κωμικής οπερέτας σε τρεις πράξεις του Θεόφραστου Σακελλαρίδη "O Bαφτιστικός"γραμμένο περίπου ένα αιώνα πριν. Μόνο που, στο αντι-νοσταλγικό ανέβασμα που προτείνει το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (1,2,4 Απριλίου), αποδεικνύεται ότι εύκολα θα μπορούσε κανείς να μπερδέψει το τοπίο της συγκεκριμένης όπερας με το σημερινό σκηνικό. Ένα ανέβασμα, που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ως μια ακόμα ένδειξη ενός προγραμματισμού με διάθεση συνεργασιών με φορείς της πόλης...

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ...

Ο Διονυσης Σαββοπουλος στο Μεγαρο Μουσικης Θεσσαλονικης

Ο Διονύσης Σαββόπουλος "Με ιστορίες από την Θεογονία του Ησίοδου" στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στις 9-10 και 16-17 Απριλίου 2011.

Μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής της Αθήνας και στο ανακαινισμένο Θέατρο Ακροπόλ, ο Διονύσης Σαββόπουλος ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα, με διηγήσεις για μικρούς και μεγάλους, εμπνευσμένες από τη Θεογονία του Ησίοδου. Σ’ ένα θέατρο τραγουδιών και ζωγραφιστών ονείρων που τιτλοφορείται «Για να γίνει ο χρόνος καινούργιος ». Μαζί με μουσικούς, τραγουδιστές, χορευτές και ξυλοπόδαρους ο σπουδαίος τραγουδοποιός, καλεί όλους όσους νιώθουν παιδιά, «να πάψουν να είναι απλοί θεατές και να μπουν στην ιστορία ώστε να την κάνουν καινούργια»...

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ..

Ο Δημήτρης Μυστακίδης στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Ο Δημήτρης Μυστακίδης, ο Γιώργος Νταλάρας και η Μάρθα Φριντζήλα στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, το Σάββατο 12 Μαρτίου 2011 μετά τις 21:00.

Η κιθάρα, παρούσα σε κάθε τύπο ορχήστρας από τις αρχές του εικοστού αιώνα έως σήμερα, είναι φορέας μιας σύνθετης μουσικής γλώσσας, που γνωρίζει πολλά στάδια εξέλιξης...

Διαβάστε όλο το event εδώ...

Ο Omar Faruk Tekbilek στο Μεγαρο Μουσικης Αθηνας και Θεσσαλονικης

Ο Omar Faruk Tekbilek στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (30 Μαρτίου 2011) και Αθήνας (31 Μαρτίου 2011)

Στις 30 και 31 Μαρτίου 2011, η Θεσσαλονίκη και η Αθήνα υποδέχονται έναν από τους σπουδαιότερους πρεσβευτές της ανατολίτικης μουσικής και ο πιό χαρισματικός οργανοπαίκτης της Μεσογείου, τον Omar Faruk Tekbilek. Μετά την συνεργασία που έκανε ο Omar Faruk Tekbilek με το Μιχάλη Νικολούδη, τη Γλυκερία, τις εμφανίσεις του στη Ελλάδα και τη μυσταγωγική παράσταση με τους Περιστρεφόμενους Δερβίσηδες προπέρσι, επιστρέφει για να παρουσιάσει την εικοσιπεντάχρονη και πλέον δισκογραφική του δουλειά με επιρροές από τη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο .

Η μουσική του Omar Faruk Tekbilek έχει ρίζες βαθιά στην παράδοση, αλλά και σημαντικές επιρροές από σύγχρονα μουσικά ιδιώματα. Η έμπνευση του απορρέει από τον μυστικισμό, την παράδοση, τον ρομαντισμό και τη φαντασία. Αντιμετωπίζοντας τον εαυτό του σαν αγγελιοφόρο της ειρήνης, επιδιώκει να συνεργάζεται με μουσικούς από διάφορες χώρες. Η μουσική είναι η παγκόσμια γλώσσα, ο συνδετικός κρίκος των λαών. Δεν εκπροσωπώ καμιά εθνικότητα όταν παίζω, λέει ο ίδιος. Μέσω της μουσικής και του χορού μπορούμε να έχουμε μια ξεκάθαρη επικοινωνία, γιατί απλά, δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των λαών.

Μαζί με τους μουσικούς που τον πλαισιώνουν, θα εμφανιστεί για πρώτη φορά ο δεξιοτέχνης της λύρας Λάζος Ιωαννίδης, ένας καλλιτέχνης που συνεχίζει με πολύ αγάπη και πίστη τις παραδόσεις της μουσικής του Πόντου.

Ο Omar Faruk Tekbilek στις συγκεκριμένες συναυλίες θα παίξει ney- όπου θεωρείται από τους καλύτερους στο κόσμο- μπαγλαμά, ζουρνά και κρουστά.

Τιμές εισιτηρίων για Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης: 20 (Φοιτητικά), 30, 40, 45, 55 (Διακεκριμένη Ζώνη).

Τιμές εισιτηρίων για Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη): 25 (Φοιτητικά), 35, 40, 50, 65 (Διακεκριμένη Ζώνη).

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
Στα ταμεία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών- στο εκδοτήριο Ομήρου 8 στο Σύνταγμα: Δευτέρα με Παρασκευή, 10 το πρωί με 4 το απόγευμα - τηλεφωνικά, με χρήση πιστωτικής κάρτας, στο 210-7282333 - ηλεκτρονικά στο www.megaron.gr

Dim lights Embed 

Trey McIntyre Project, χορός στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Trey McIntyre Project, χορός στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, το Σάββατο 19 Μαρτίου 2011 μετά τις 21:00.

Από Beatles και Beck, μέχρι Σοπέν, Μπετόβεν, κάντρι και τζαζ οδηγούν τα βήματα του πρωτοποριακού σχήματος μοντέρνου χορού «Trey McIntyre Project», που έρχεται στη Θεσσαλονίκη για μια εμφάνιση το Σάββατο 19 Μαρτίου, στις 21.00, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (Μ1 – Κεντρική Αίθουσα). Μετρώντας μόλις πέντε χρόνια δράσης και υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Trey McIntyre -ανακηρύχθηκε ένας από τους «25 to Watch» (καλλιτέχνες που αξίζει να τους παρακολουθήσει κανείς) από το περιοδικό «Dance Magazine» το 2001- κέρδισαν κοινό και κριτικούς.

Ως παράλληλες δράσεις της παράστασης έχουν προγραμματιστεί δρώμενα στην πόλη (18/03, στο κατάστημαPublic- Στοά Χιρς) και ανοιχτό εργαστήρι για σπουδαστές χορού που έχουν εισιτήριο της παράστασης (20/03, Μ2 - Φουαγιέ).

Στο Α’ Μέρος της βραδιάς το Σάββατο 19 Μαρτίου θα παρουσιαστούν τα «Ma Maison» (Σε μουσική Preservation Hall Jazz Band and Sister Gertrude Morgan) και «Serious» (σε μουσική Henry Cowell) και το Β΄Μέρος θα συνεχιστεί με το «Wild Sweet Love» (σε μουσική The Zombies, Felix Mendelssohn, The Partridge Family, Lou Reed, Jose Alfredo Jimenez, Roberta Flack, Queen). Και τα τρία σε χορογραφία του καλλιτεχνικού διευθυντής του σχήματος , τουTrey McIntyre.

Σχετικά με τη φιλοσοφία του σχήματος ο Trey McIntyre έχει δηλώσει: «Στόχος μας είναι να χρησιμοποιήσουμε την έμφυτη ομορφιά του μπαλέτου για να δημιουργήσουμε χορογραφίες που θα μεταβιβάζουν αυθεντικά και καθαρά το συναίσθημα και τη χάρη του ταξιδιού της ζωής, ενώ ταυτόχρονα θα μυήσουν τα ακροατήρια στην εμπειρία του χορού». Στην παράσταση χορεύουν οι Chanel DaSilva, Lauren Edson, Dylan G-Bowley, Ilana Goldman, Jason Hartley, Brett Perry, Annali Rose, John Michael Schert και Ashley Werhun. Τα κοστούμια είναι των Jeanne Button, Sandra Woodall και The Bisou ενώ οι μάσκες του Michael Curry και ο φωτισμοί του Travis C. Richardson.

TREY McINTYRE PROJECT

Για τη «δροσερή και πρωτοποριακή τους χορογραφία» έγραφε η κριτική της «The Washington Post» για την παράσταση-ντεμπούτο των «Trey McIntyre Project» τον Ιούλιο του 2005, στην εθνική ορχηστική σκηνή ως θερινός περιοδεύων θίασος, στο διεθνές φεστιβάλ χορού «The Vail International Dance Festival».

Ο θίασος συνέχισε ανεβάζοντας παραστάσεις σε μερικές από τις μεγαλύτερου κύρους θερινές εκδηλώσεις των Η.Π.Α, όπου περιλαμβάνονται τα Jacob’ s Pillow και Wolf Trap National Park for the Performing Arts, παρουσιάζοντας πρεμιέρες έργων που δημιουργήθηκαν κατά τις θερινές διαμονές στο White Oak Plantation. Υπό την καθοδήγηση του μοναδικού στο να διακρίνει τις μουσικές δομές Trey McIntyre, το ρεπερτόριο του «Trey McIntyre Project» εκτείνεται από τη μουσική ροκ ( A Day In The Life, σε μουσική των Beatles, και High Lonesome σε μουσική Beck) και την κλασική μουσική (The Blue Boy σε μουσική Μπετόβεν, serious και Henry Cowell, Ten Pin Episodes σε μουσική Frédéric Chopin), μέχρι την τζαζ (Ma Maison καθώς κι ένα νέο κομμάτι καρπός της συνεργασίας, το 2011, με το Preservation Hall Jazz Band), τις επιλογές της ιστορικής μουσικής κάντρι (Go Out) και τη φολκ (Leatherwing Bat σε μουσική Peter, Paul and Mary).

Με την επιτυχία των θερινών περιοδειών αλλά και η ζήτηση εθνικών και διεθνών περιοδειών, οι «Trey McIntyre Project» εγκαινίασαν το 2008 - 09 την πρώτη τους χρονιά ως θίασος πλήρους απασχόλησης. Ξεκίνησε μια περιοδεία που περιλάμβανε 25 πόλεις στις Η.Π.Α. και στο εξωτερικό, με σημείο εκκίνησης τη νέα τους βάση, την πόλη Μπόιζι (Boise) του Αϊντάχο. Ο θίασος είχε την υποστήριξη οργανισμών όπως The MAP Fund, National Endowment for the Arts, M.J. Murdock Charitable Trust και National Dance Project.

Τον Αύγουστο του 2009, οι «Trey McIntyre Project» εγκαινίασαν τη δεύτερη χρονιά τους, 2009-10, με την πρεμιέρα του έργου-παραγγελία «The Sun Road» στο Wolf Trap. Ήταν ένας ύμνος στον απέραντο και πολυπρόσωπο Εθνικό Δρυμό του Glacier, και αποτέλεσε κομμάτι της σειράς τους «Face of America», η οποία συγκέντρωσε τις πλέον ενθουσιώδεις κριτικές. Από εκεί, οι «Trey McIntyre Project» ξεκίνησαν μια νέα περιοδεία σε περισσότερες από 25 πόλεις σε όλες τις Η.Π.Α., παρουσιάζοντας τα έργα του Trey McIntyre σε πόλεις όπως οι Όστιν, Χιούστον, Βοστόνη και Σιάτλ. Ο θίασος προσέλκυσε την προσοχή του οργανισμού υποτροφιών Engaging Dance Audiences της Dance/USA που χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Doris Duke Charitable Foundation, για τις πρωτοποριακές μεθόδους που εφαρμόζει σε κοινότητες των Η.Π.Α.. Το 2010 Milwaukee Residency, για παράδειγμα, συγκέντρωσε πολλούς από τους καλλιτεχνικούς θεσμούς της πόλης σε ένα εργαστήρι εμβάθυνσης δυο εβδομάδων.

Το τρίτο έτος (2010-11) ο θίασος θα περιοδεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον κόσμο. Ο Trey McIntyre θα δημιουργήσει ένα νέο έργο με πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Jaialdi, στο Μπόιζι, που λαμβάνει χώρα κάθε πέντε χρόνια. Ο θίασος θα συνεχίσει με εμφάνιση στο Jacob’s Pillow πραγματοποιώντας την τέταρτη συμμετοχή του μέσα σε έξι χρόνια. Στις αρχές 2011, ο McIntyre θα ξεκινήσει ακόμη μια πολυαναμενόμενη συνεργασία με το Preservation Hall Jazz Band με στόχο τη δημιουργία ενός νέου έργου που θα συμπληρώσει τον καρπό της πρώτης συνεργασίας του 2008, Ma Maison.

TREY McINTYRE

Ο Trey McIntyre είναι ένας από τους πλέον περιζήτητους χορογράφους, σήμερα. Γεννήθηκε στο Γουιτσιτά του Κάνσας, σπούδασε στη Σχολή Τεχνών της Βόρειας Καρολίνας και στην Ακαδημία Μπαλέτου του Χιούστον. Το 1989, ο McIntyre προσελήφθη στο Μπαλέτο του Χιούστον ως μαθητευόμενος χορογράφος. Επρόκειτο για μια θέση που δημιουργήθηκε ειδικά για εκείνον από τον καλλιτεχνικό διευθυντή Ben Stevenson και το 1995 προήχθη σε συνεργαζόμενο χορογράφο. Έκτοτε, ο McIntyre δημιούργησε ένα σύνολο περισσότερων από 80 έργα για θιάσους όπως οι Stuttgart Ballet, American Ballet Theatre, Hubbard Street Dance Chicago, New York City Ballet, Ballet de Santiago (Χιλή) και το Trey McIntyre Project. Ο Trey υπηρέτησε ως μόνιμος χορογράφος των Oregon Ballet Theatre, Ballet Memphis και The Washington Ballet.

Έχει λάβει πολλές υποτροφίες και βραβεία, συμπεριλαμβανομένων δυο χορογραφικών υποτροφιών από το National Endowment for the Arts, ένα βραβείο Choo-San Goh για τη Χορογραφία, ανακηρύχθηκε ένας από τους «25 to Watch» (καλλιτέχνες που αξίζει να τους παρακολουθήσει κανείς) από το περιοδικό «Dance Magazine» το 2001, ένας από τους «Πλέον περιζήτητους εργένηδες» του 2003, από το περιοδικό «People Magazine» και το 2008 ένας από τους «Tastemakers», από το «Out Magazine». Το Δεκέμβριο του 2009, οι «Los Angeles Times» είπαν στον κόσμο να «παρακολουθεί τον Trey McIntyre, που δημιουργεί εξαιρετικά έργα» στην επιθεώρησή τους για το χορό στον εικοστό πρώτο αιώνα. Ο McIntyre καθιέρωσε το θίασό του, Trey McIntyre Project, τον οποίο η κριτική υποδέχθηκε με επαίνους. Πρόκειται για ένα θίασο που του επιτρέπει να συνεχίζει τις καλλιτεχνικές και δημιουργικές του σχέσεις με μια επιλεγμένη ομάδα χορευτών υψηλού βεληνεκούς. Το καλοκαίρι του 2008, το Trey McIntyre Project ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως θιάσου που ανεβάζει παραστάσεις όλο το χρόνο, από την πόλη Μπόιζι του Αϊντάχο.

Εισιτήρια προπωλούνται από τα εκδοτήρια του Μεγάρου Μουσικής και από τα εκδοτήρια της Πλατείας Αριστοτέλους έναντι 50, 40, 30 και 20€ ενώ τα μαθητικά – φοιτητικά στοιχίζουν 15€

Dim lights Embed 

Αφιέρωμα στους Doors σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Αφιέρωμα στους Doors σε Θεσσαλονίκη (15 και 16 Μαρτίου 2011 στο Μέγαρο Μουσικής) και Αθήνα (17,18 και 19 Μαρτίου 2011 στο θέατρο Παλλάς).

Τι σημαίνει όταν μία μπάντα που παίζει μουσική των DOORS οργανώνοντας το επετειακό της αφιέρωμα, είναι και η μοναδική που το ίδιο το θρυλικό συγκρότημα τους παραχώρησε αυτό το δικαίωμα;

Τι σημαίνει η συμμετοχή σ’ αυτήν, του ντράμερ Owen Goldman, ο οποίος διαδέχθηκε στους ίδιους τους DOORSτον John Densmore; Τι σημαίνει η δημόσια παραδοχή του Ian Ashbury (που μετά την απώλεια του Jim Morrison ήταν ο μόνιμος τραγουδιστής των DOORS) ότι οι Peace Frog και ο Tony Fernandez είναι εξίσου σπουδαίοι; Τι σημαίνει όταν μαζί με τους κριτικούς και τον τύπο, ο ιστορικός ηγέτης των DOORS, o Ray Manzarek, εκθειάζει το συγκεκριμένο σόου της μπάντας, ενώ το άλλο ιστορικό μέλος των DOORS, ο κιθαρίστας Robbie Krieger ανεβαίνει στη σκηνή για να παίξει μαζί της;

Μα φυσικά το αυτονόητο: ότι οι Peace Frog είναι «η πιο καλή και η πιο δημοφιλής μπάντα σε αφιερώματα των DOORS», ένα χαρισματικό γκρουπ που αποδεικνύει τη μουσική του ικανότητα, βιώνοντας επί σκηνής κάθε κίνηση και κάθε νότα, μετατρέποντας για χάρη του κοινού, οποιοδήποτε χώρο σε μία αληθινή συναυλία των DOORS.

Σαράντα χρόνια μετά τον ξαφνικό θάνατο του τραγουδιστή και αρχηγού των DOORS, Jim Morrison – και με αφορμή ακριβώς αυτήν την επέτειο- παρουσιάζεται για πέντε ημέρες στην Ελλάδα, στις 15 και 16 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και στις 17, 18 και 19 Μαρτίου στο θέατρο Παλλάς της Αθήνας, μία εκρηκτική συναυλία – αφιέρωμα. Ένα οπτικοακουστικό θέαμα, στηριγμένο πάνω στα τραγούδια των DOORS και σε προβολές βίντεο και φωτογραφιών απ’ τη συνολική πορεία του σχήματος, αλλά και τη ζωή του Morrison.

Μία ξεχωριστή μουσική παράσταση λοιπόν, για το θρυλικό συγκρότημα, που δημιουργήθηκε το 1965 στο Los Angeles από τον Jim Morrison και τους Ray Manzarek, RobbieKrieger και John Densmore. Τους μυθικούς Doors, το κορυφαίο αυτό ροκ γκρουπ, που κατάφερε από τις πρώτες κιόλας εμφανίσεις του να μαγέψει τα μουσικόφιλα πλήθη, αποκτώντας τους πλέον φανατικούς οπαδούς, με θρησκευτικού τύπου σχεδόν προσήλωση και πίστη στο όνομά του και στο πρόσωπο του τραγουδιστή Jim Morrison.

To συγκρότημα που κατάφερε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να αποκτήσει παγκόσμια καταξίωση, κατακτώντας την κορυφή του διεθνούς μουσικού στερεώματος. Ποτέ ίσως άλλοτε στην παγκόσμια ιστορία της ροκ μουσικής δεν καταγράφηκε παρόμοιο επίτευγμα. Σε τέσσερις μόλις χρόνια, από το 1967 που κυκλοφόρησε το πρώτο τους άλμπουμ, έως και τον πρόωρο θάνατο του Jim Morrison στο Παρίσι το 1971, η τότε φήμη αλλά και η σημερινή υστεροφημία του σχήματος είναι απίστευτη. Ξεκινώντας με την τεράστια επιτυχία του πρώτου κιόλας δίσκου τους “The Doors” που έκανε το καλύτερο ντεμπούτο όλων των εποχών στη ρόκ δισκογραφία, συνεχίζοντας με το δυνατό, σκληρό και σκοτεινό“Morrison Hotel” το 1970 και ολοκληρώνοντας τη σύντομη αλλά λαμπρή καριέρα τους με το εξαιρετικής ευαισθησίας “L.A. Woman” το 1971. Τρία άλμπουμ που πλέον θεωρούνται κλασικά, με τραγούδια που άφησαν εποχή.

Μία παράσταση λοιπόν που αποδίδει φόρο τιμής στην Ιστορία και την υπέρβαση, ένα μοναδικό μελωδικό αφιέρωμα σ’ έναν μουσικό μύθο, φτιαγμένη με δεξιοτεχνία, ευαισθησία και γνώση από τους Peace Frog.

Μία φημισμένη μπάντα σημαντικών σολιστών, του Owen Goldman στα ντραμς (αντικαταστάτη τουJohn Densmore στους ίδιους τους DOORS), του Alex Rice στα keyboards και του κιθαρίσταSean Colligan, που μαζί με τον καταπληκτικό τραγουδιστή Tony Fernandez, αναπλάθουν τη μαγεία και την ένταση του θρυλικού συγκροτήματος με μαγευτικές και υπνωτικές ερμηνείες σαν αυτές που χάρισαν στον Jim Morrison τον τίτλο “Lizard King”. Μία ιστορική παράσταση-συναυλία που φέτος γιορτάζει τα 13 χρόνια της με μία διεθνή περιοδεία. Ένα αφιέρωμα σταθμός που ζωντανεύει πλέον τον μύθο και επί σκηνής, δομώντας ένα “must-see” μουσικό θέαμα για τους απανταχού οπαδούς του θρυλικού συγκροτήματος με τρομακτική επιτυχία.

Ίσως γιατί η παλαιότερη γενιά νοσταλγεί και θέλει να θυμηθεί, ίσως γιατί η νέα ποθεί να γνωρίσει και να μάθει. Ίσως γιατί πάνω απ’ όλα ο Jim Morrison και οι Doors, ήταν πάντα συγκοινωνούντα δοχεία με τις έννοιες “επαφή”, “όσμωση” και “βίωμα”.

Ίσως γιατί οι αλησμόνητες επιτυχίες τους «Hello, I love you», «The End», «Light my Fire», «Riders on the Storm», «Break on through», εξακολουθούν να τραγουδιούνται από εκατομμύρια χείλη και τα κορυφαία τους άλμπουμ «The Doors», «L.A. Woman» και «MorrisonHotel» συνεχίζουν να πουλούν χιλιάδες αντίτυπα. Ίσως γιατί ο τάφος του «Σκοτεινού Ιππότη της παγκόσμιας ροκ σκηνής» στη Μονμάρτη του Παρισιού, έχει αναδειχθεί σε τόπο λαϊκού προσκυνήματος και καλύπτεται καθημερινά με τα φρέσκα λουλούδια των μυριάδων πιστών θαυμαστών του.

Ίσως γιατί η μουσική παρακαταθήκη αλλά και η γενικότερη κληρονομιά του Jim Morrison, του Ray Manzarek, του Robbie Krieger και του John Densmore μας αφορά, μας προκαλεί, και μας συγκινεί ακόμα, ενώ ο θρύλος των DOORS παραμένει όσο ποτέ άλλοτε ζωντανός!

• “The show was great. Did Riders on the Storm and Light My Fire. Huge crowd for Napa. Very cool show.”

(«Το σόου ήταν πολύ καλό. Είπαν το Riders on the Storm και το Light My Fire. Τεράστιο πλήθος στη Napa. Υπέροχο σόου»)

*Ray Manzarek, Πιανίστας και αρχηγός των The Doors

• "You guys sound great, it was fun jamming in Venice with you all"

(«Ακούγεστε υπέροχα και ήταν απόλαυση να «τζαμάρω» μαζί σας στη Βενετία»)

*Robby Krieger, Κιθαρίστας – The Doors

• "Tony Fernandez is great as Jim Morrison.”

(«Ο Τόνι Φερνάντεζ είναι σπουδαίος όπως ο Τζίμ Μόρισον)

*Ian Ashbury – Πρώνη τραγουδιστής των Cult και τραγουδιστής στα live των Doors μετά τον θάνατο του Jim Morrison.

• "I love great tribute bands, and what you guys do is cool…"

(Μου αρέσουν πολύ τα μεγάλα αφιερωματικά σύνολα και αυτό που κάνετε εσείς είναι απίθανο...»)

*Chad Smith, μέλος των Red Hot Chili Peppers

• "You guys were fantastic! A great performance."

(Ήσασταν φανταστικοί. Μια υπέροχη συναυλία)

*Dick Clark

• "Remember The Doors when they were the punks of their day."

(«Θυμηθείτε τους Doors όταν ήταν οι επαναστάτες της εποχής τους»)

*L. A. Times

• "America's best, and most popular Doors tribute band Peace Frog."

(«Η καλύτερη και πιο δημοφιλής μπάντα σε αφιέρωμα των Doors, οι Peace Frog»)

*Showtime! Magazine

• "The premier Doors Tribute Band. They really have the devil by the tail"

(«Η καλύτερη μπάντα σε αφιέρωμα των Doors. Πιάνουν όντως τον «διάολο από την ουρά»)

*CBS News

Dim lights Embed  

Τιμές εισιτήριων:

30, 40 & 50 € (20 € φοιτητικό)

Προπώληση εισιτήριων Αθήνας:

Στο Θέατρο Παλλάς, Βουκουρεστίου 5, Τηλ. 210 3213 100

Στα Public, στον Παπασωτηρίου, στα Metropolis και στην Τράπεζα Πειραιώς, με την υπηρεσία Easy Ticketing (σε επιλεγμένα καταστήματα)

Τηλεφωνικές κρατήσεις: 210 81 081 81

Προπώληση εισιτήριων Θεσσαλονίκης:

Στα ταμεία του Μεγάρου Μουσικής & στην Πλατεία Αριστοτέλους

Τηλεφωνικές κρατήσεις: 2310 895939

Παραγωγή: Λαυρίς

Ο Emir Kusturica ζωντανα στο Μεγαρο Μουσικης Θεσσαλονικη-Αθηνα

Ο Emir Kusturica ζωντανά στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (4 Απριλίου 2011) και Αθήνας (5 και 6 Απριλίου 2011)

Τα Βαλκανικά παραδοσιακά ακούσματα, ο ήχος των χάλκινων πνευστών, των βιολιών και της γκρανκάσας, τα δημοτικά και τα τσιγάνικα τραγούδια, είχαν πάντα έναν κοινό παρανομαστή: τη φλόγα του έρωτα και την ευτυχία της συνεύρεσης, τον καημό του πόνου και της απώλειας, τη χαρά της γιορτής, το απόλυτο πάθος για την ίδια τη ζωή!

Μελωδίες άλλοτε εκρηκτικές και χαρμόσυνες κι άλλοτε σπαρακτικές και λυπητερές, πάντα όμως πολυσυλλεκτικές και ταξιδιάρικες που διαπερνούσαν τα σύνορα, ενώνοντας αισθητικά και πολιτιστικά ανθρώπους διαφορετικών τόπων, φυλών και εποχών.

Αυτό που κάποιοι το ονομάζουν Μακεδονίτικα, Σέρβικα η Βοσνιακά τοπικά μουσικά ιδιώματα και κάποιοι άλλοι Βαλκανική δημώδη τζαζ μουσική, δεν είναι τίποτε άλλο από νομαδικές λαϊκές μελωδίες. Μία αυτοδίδακτη αλλά πάντα περίτεχνα καμωμένη μουσική φόρμα, σάρκα απ’ την καθημερινότητα κάποιων λαών, που αφηγείται με στίχους και νότες τα βιώματα, την ιστορία και τα όνειρά τους.

Αυτή τη μουσική ανέδειξε και πρόβαλε διεθνώς τα τελευταία χρόνια, ο διάσημος Σερβοβόσνιος σκηνοθέτης, ηθοποιός, μουσικός και τραγουδιστής, ο σπουδαίος Εμίρ Κουστουρίτσα. Είτε χρησιμοποιώντας την για να νιώσει τις περίφημες ταινίες του είτε κατά πολλούς οπτικοποιώντας την ίδια μέσω των αριστουργηματικών του έργων.

Έργα που τον ανέδειξαν σ’ έναν από τους κορυφαίους σύγχρονους δημιουργούς παγκοσμίως και του χάρισαν τις μέγιστες τιμητικές διακρίσεις, όπως δύο φορές το Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών για τις ταινίες «Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές» και «Underground», το βραβείο σκηνοθεσίας πάλι στις Κάννες για το «Καιρό των Τσιγγάνων», το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία για το «Θυμάσαι τη Ντόλυ Μπέλ;», την Αργυρή Άρκτο στο Βερολίνο για το «Arizona Dream», το βραβείο Σεζάρ για τις ταινίες «Η ζωή είναι ένα θαύμα» και«Μαύρη γάτα – άσπρος γάτος». Τιμήθηκε επίσης με πολλά ακόμη βραβεία και επαίνους από τα Φεστιβάλ των Καννών, Σικάγο, Κάρλοβυ Βάρυ, Βελιγραδίου, από την Ευρωπαϊκή Αρχιτεκτονική Ένωση για το χωριό – σκηνικό «Κάστεντορφ» και τη Γαλλική Ακαδημία, ενώ μία φορά υπήρξε υποψήφιος για Oscar.

Διετέλεσε διευθυντής του θεάτρου Obala και λέκτορας της Ακαδημίας Τεχνών (FAMU) της Πράγας, απ’ όπου είχε αποφοιτήσει και ο ίδιος το 1978.

Μεγαλωμένος σε μουσουλμανική οικογένεια στη Γόριτσα, σήμερα πλέον έχει βαπτιστεί χριστιανός, είναι ο εθνικός πρεσβευτής της Σερβίας στο UNICEF και διευθύνει το ιδιωτικό του φεστιβάλ κινηματογράφου που ίδρυσε στο Κάστεντορφ.

Σαν ηθοποιός έχει εμφανιστεί σε διεθνείς παραγωγές άλλων σκηνοθετών όπως ο Πατρίς Λεκάντ και ο Νήλ Τζόρνταν, ενώ στη λαμπρή καριέρα του έχει συνεργαστεί με άλλους κορυφαίους δημιουργούς, σαν τους συγγραφείς Ντούσαν Κοβάσεβιτς και Αμπντουλάχ Σιντράν στο σενάριο, και βέβαια τον συνθέτη Γκόραν Μπρέγοβιτς ο οποίος υπέγραψε τη μουσική των πρώτων κυρίως ταινιών του.

Ο Εμίρ Κουστουρίτσα που ποτέ του δεν λησμόνησε τις μουσικές ρίζες του, από το 1986 συνεργάστηκε ως μπασίστας και ενορχηστρωτής με ένα ροκ συγκρότημα του Σεράγεβο.

Τα τελευταία χρόνια αποτελεί τη ψυχή του μουσικού σχήματος «Emir Kusturica and The No Smoking Orchestra», στο οποίο μάλιστα συμμετέχει και ο ένας του γιος ως ντράμερ.

Μαζί τους δημιούργησε μία πανκ-όπερα που παρουσιάστηκε στη Βαστίλη, έγραψε τη μουσική για πολλές ταινίες του, κυκλοφόρησαν ως τώρα επτά συνολικά άλμπουμ, ενώ οργανώνουν συνεχώς διεθνείς περιοδείες.

Παίζοντας και προβάλλοντας πάντα, αυτά τα τόσο ιδιαίτερα και συγκλονιστικά βαλκανικά ηχοχρώματα, ακούσματα οικεία και συγκινητικά και για εμάς τους Έλληνες, που θα έχουμε την τύχη να τα απολαύσουμε ζωντανά στη σκηνή, από κάποιον που τα υπηρέτησε και τα αγάπησε όσο κανείς άλλος.

Τιμές εισιτήριων:

Από 20 έως και 70 ευρώ.

Προπώληση εισιτήριων Αθήνας:

Στα ταμεία του Μεγάρου Μουσικής και στην Ομήρου 8. Τηλ. 210-7282333

Προπώληση εισιτήριων Θεσσαλονίκης:

Στα ταμεία του Μεγάρου Μουσικής & στην Πλατεία Αριστοτέλους

Τηλεφωνικές κρατήσεις: 2310 895939

Πληροφορίες: 210 7258 510

Έναρξη προπώλησης: Παρασκευή 4 Μαρτίου

Διοργάνωση: Λαβρύς

Dim lights Embed  

Η Luz Casal στο Μεγαρο Μουσικης σε Αθηνα και Θεσσαλονικη

Η Luz Casal στο Μεγαρο Μουσικης Αθηνα (18-19 Μαρτίου) - Θεσσαλονικη (20 Μαρτίου).

Με μια εντυπωσιακή και πολυμελή ορχήστρα σημαντικών σολιστών θα ανέβει την Παρασκευή 18 και το Σάββατο 19 Μαρτίου στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης) η μεγάλη ντίβα της Ιβηρικής, η ανεπανάληπτη Luz Casal, ενώ την Κυριακή 20 Μαρτίου θα εμφανιστεί στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Δεκατρείς λοιπόν σπουδαίοι μουσικοί θα συνοδεύουν τη φημισμένη καλλιτέχνιδα στη νέα της παράσταση, σ’ ένα μοναδικό μουσικό οδοιπορικό. Αυτή τη φορά πλάι στα θρυλικά πλέον «Un Αno de Amor» και «Piensa en mi» από την ταινία «Ψηλά Τακούνια», προστίθενται και άλλα εξίσου μυθικά ακούσματα σαν το «Corason» και το «Historia de un Amor», απ΄το νέο της άλμπουμ το «LA PASION», που κυκλοφόρησε το ιστορικό label της Blue Note.

Πασίγνωστα κι αξεπέραστα Classic Latin Anthems, από τη δεκαετία των 50 και μετά, Μπολερό, Ταγκό και Φλαμένκο, που μαζί φυσικά με τις μεγάλες προσωπικές της επιτυχίες, συνθέτουν από κοινού το απόλυτο ερωτικό και μελωδικό «Latin Party»! Η κορυφαία Ισπανίδα τραγουδίστρια ερμηνεύει ιδανικά τους μεγαλύτερους μουσικούς θησαυρούς της μητρικής της γλώσσας, που δικαίως φέρνει στις αποσκευές της, προκαλώντας για άλλη μια φορά ρίγη συγκίνησης στην υφήλιο. Μας αφηγείται με τον χαρακτηριστικό προσωπικό και λυρικό της τρόπο, διαχρονικές ανθρώπινες ιστορίες για τον οικουμενικό έρωτα, το καθολικό πάθος, την ίδια τη ζωή.

Dim lights Embed 

Με φωνή γεμάτη ένταση και εκφραστικότητα, ιδιαίτερη σαν τη θάλασσα, πότε ήρεμη και γαλήνια και πότε σπαρακτικά θυμωμένη, πάντα όμως σαγηνευτική, μοιάζει να κουβαλάει κάτι απ’ την υγρασία και τους κελτικούς μύθους που κρύβονται στα καταπράσινα δάση της πατρίδας της, απ’ την ορμή των πελώριων κυμάτων του Ατλαντικού, αλλά και τη γοητευτική νηνεμία της Μεσογείου.

Η «μούσα του Almodóvar», όπως την αποκαλούν διεθνώς, κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ το 1982 γνωρίζοντας αμέσως την παγκόσμια καταξίωση. Η συμμετοχή της όμως στα soundtracks των ταινιών του μεγάλου Ισπανού σκηνοθέτη ήταν αυτή που εκτίναξε στα ύψη τη δημοτικότητά της. Με 24 συνολικά δίσκους και εκατομμύρια πωλήσεις, είναι πλέον η πιο διάσημη εκπρόσωπος της ποπ - και όχι μόνον - ισπανικής μουσικής σκηνής στον κόσμο.

Η Luz Casal, η τραγουδίστρια που εισήγαγε το ροκ στην Ισπανία και ταυτόχρονα εξήγαγε την σύγχρονη μουσική δημιουργία της χώρας της σε όλο το κόσμο, πειραματιζόμενη συνεχώς με νέα είδη και συνεργαζόμενη με μεγάλους καλλιτέχνες, τραγουδώντας είτε ροκ μπαλάντες, είτε blues, είτε ταγκό, μπολερό και φλαμένκο, παραμένει σταθερά η πιο πληθωρική και ευαίσθητη φωνή της εποχής της.

«Υποθέτω ότι έχω το καλύτερο κοινό στον κόσμο. Από χρόνια νιώθω να εισπράττω πολλή αγάπη κι ακριβώς αυτήν θέλω να ανταποδώσω» δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή της ανανεώνοντας το ραντεβού της με τους Έλληνες φίλους της, την Παρασκευή 18 και το Σάββατο 19 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και την Κυριακή 20 Μαρτίου στοΜέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, για τρεις ξεχωριστές συναυλίες γεμάτες έρωτα, πάθος και ...φώς!

Dim lights Embed 

Ο "Χρυσοθηρας" στο Μεγαρο Μουσικης Θεσσαλονικης

Ο "Χρυσοθήρας" του Τσάρλι Τσάπλιν στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, την Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011 μετά τις 21:00.

Η νέα συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης μας μεταφέρει στην Αλάσκα, εν μέσω πυρετού του χρυσού. Τυχοδιώκτες από όλον τον κόσμο συγκεντρώνονται στην περιοχή, μαζί και ο Τσάρλι Τσάπλιν. Μετά από απογοητεύσεις, κινδύνους και στερήσεις, αλλά και αναμετρήσεις με τα πειράγματα των άλλων χρυσοθήρων, το όνειρο του χρυσού, αλλά και του έρωτα γίνεται πραγματικότητα και... εξώφυλλο στις εφημερίδες της εποχής. Την ιστορία του Χρυσοθήρα (The Gold Rush) του Τσάρλι Τσάπλιν αφηγούνται καρέ καρέ οι νότες στην καθιερωμένη πλέον συναυλία που δίνεται από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της ενότητας «Μουσική & Κινηματογράφος» (βωβή ταινία- ζωντανή μουσική) τη Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου, στις 21.00, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (Μ1, Κεντρική Αίθουσα). ΤηνΚρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης θα διευθύνει ο Κριστόφ Έσερ.

Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 1923 και ολοκληρώθηκε στις 21 Μαΐου 1925. Η πρεμιέρα δόθηκε στις 26 Ιουνίου 1925, στο Grauman’s Egyptian Theatre, του Χόλυγουντ. Ο Τσάπλιν επέστρεψε στην ταινία το 1942, και έκοψε κάποια σημεία της ταινίας, αφαιρώντας ειδικότερα τις κάρτες τίτλων της εποχής του βωβού κινηματογράφου. Ηχογράφησε μιαν αφήγηση (τη δική του φωνή) και συνέθεσε τη δική του μουσική για την ταινία όπου συμπεριέλαβε κάποια γνωστά κλασικά θέματα. Η μουσική, την οποία συνέθεσε, αποτελεί ευφυέστατο σχολιασμό των μεμονωμένων σκηνών της φαρσοκωμωδίας. Αγγίζει δραματικά βάθη και ζωντανεύει την ευθυμία ή τη ρομαντική υπερβολή με τη χάρη του χορευτή ενώ ο ενίοτε συμφωνικός του ήχος αποτείνει φόρο τιμής στους Βάγκνερ, Τσαϊκόφσκι και Ρίμσκυ-Κόρσακοφ. Η νέα διασκευή, με την αφήγηση και τη μουσική του Τσάρλι Τσάπλιν, βγήκε στις 19 Μαΐου. Η έκδοση της ταινίας για προβολές με ζωντανή ορχήστρα αποτελεί αποκατάσταση από τους Kevin Brownlow και David Gill της βωβής έκδοσης του 1925, η οποία περιλαμβάνει τις κάρτες τίτλων. Η κινηματογραφική μουσική του Chaplin του 1942, προσαρμόστηκε και διασκευάστηκε από τον Carl Davis ώστε να ταιριάξει στη μακρύτερη έκδοση της ταινίας, εκείνην του 1925.

Πολλές είναι οι σκηνές του Χρυσοθήρα, που παραμένουν αξέχαστες. Οι δυο πλέον διάσημες είναι το λουκούλλειο γεύμα με τη βραστή μπότα, καθώς και ο χορός της Οσεάνα με μια μοναδική ερμηνεία του Τσάπλιν. Σύγχρονοι σχολιαστές αναφέρουν ότι τα ξέφρενα χειροκροτήματα του κοινού κατά την πρεμιέρα της ταινίας στο Βερολίνο ανάγκασαν τον τεχνικό προβολής να σταματήσει την ταινία, να την ξανατυλίξει και να ξαναπαίξει τη σκηνή.

Dim lights Embed 

Ο Τίμοθι Μπροκ, που υπογράφει τη διασκευή για προβολή με ζωντανή ορχήστρα αναφέρει ότι: «η μουσική αυτής της ταινίας περιλαμβάνει όλα όσα αγαπώ περισσότερο στη γραφή του Τσάπλιν. Είναι τόσο εξαιρετικά ελεύθερη και, στα αυτιά μου, είναι από τις βαθύτερες και σκοτεινότερες μουσικές ταινίας του. Λέει επίσης πολλά για το στάδιο στο οποίο βρισκόταν ο Τσάπλιν, ως συνθέτης, το 1942. Είχε γράψει τη μουσική του Μεγάλου Δικτάτορα δύο χρόνια νωρίτερα και δε θα συνέθετε τον κύριο Verdoux πριν περάσουν άλλα πέντε. Το μόνο που μπορεί κανείς να υποθέσει είναι ότι χωρίς την πίεση των προθεσμιών, για ένα συνθέτη μουσικής ταινίας, τόσος χρόνος αποτελεί μια παρότρυνση προς τη λεπτομέρεια και τη φινέτσα. Και αυτή η μουσική δείχνει σαφώς τι είναι ικανός να κάνει ένας συνθέτης όταν του δίνουν το χρόνο που χρειάζεται».

Ο ίδιος συμπληρώνει πως «όπως στις περισσότερες ταινίες του Τσάπλιν, η μουσική υπηρετεί κατά πρωταρχικό λόγο την επιτυχία της εικόνας. Τον Τσάπλιν απασχολούσε η μουσική που δεν ήταν απλά κατάλληλη αλλά που φόρτιζε τη σκηνή με το απαιτούμενο περιεχόμενο. Ναι, στη μουσική του «Χρυσοθήρα» υπάρχει μουσική χιονοθύελλας, μουσική πάλης, μουσική αγάπης, μουσική κέντρου χορού. Όμως, υπάρχει και μουσική γραμμένη για το λόξυγκα, την πείνα, τον ύπνο, το φαγητό, τις παραισθήσεις, το χιονοπόλεμο, την υποψία, την ταπείνωση, την περηφάνια και την αδιαφορία. Όλα αυτά αποτελούν στοιχεία-κλειδιά τόσο της ταινίας όσο και της μουσικής του. Σε αυτήν τη μουσική για ταινία υπάρχουν τα συνήθη στοιχεία των έργων του Τσάπλιν. Τα σκοτεινά και μελαγχολικά κομμάτια των εγχόρδων, το πολύχρωμο όμποε, και τα σόλο του φαγκότο, η πανταχού παρούσα άρπα και η καθαρή άγρια δύναμη των χάλκινων. Όμως, εδώ, η γραφή έχει περισσότερα στοιχεία μια έκθεσης με ελεύθερη ροή της έκφρασης και της κίνησης, και η διάθεση και ο χαρακτήρας μπορούν να αλλάξουν απροειδοποίητα».

Η σύνοψη της ταινίας - σύμφωνα με τα Chaplin Studios - ξεκινούσε ως εξής: «Ο Μοναχικός Χρυσοθήρας, ένας γενναίος ανθρωπάκος, που αναζητά τη δόξα και το χρήμα μαζί με τους αποφασισμένους άνδρες που διέσχισαν το πέρασμα του Chilkoot Pass με προορισμό το άγνωστο στην ξέφρενη αναζήτηση του χρυσού που κρύβονταν στον ερημότοπο της Αλάσκας. Μοναχικός, με την ψυχή του να οδηγείται από μεγάλες φιλοδοξίες, η άκακη υπομονή του και τα αταίριαστα ρούχα του τον κατέστησαν στόχο των αστείων των συντρόφων του και των ανελέητων δυσκολιών του παγωμένου Βορρά». Και κατέληγε: «Η φήμη της επιτυχίας των δυο συνεταίρων έχει διαδοθεί κι οι ρεπόρτερ παίρνουν το πλοίο για να πετύχουν συνεντεύξεις. Ο Μοναχικός, από τη φύση του καλός, συμφωνεί να φορέσει τα παλιά του ρούχα, για μια φωτογραφία. Σκοντάφτοντας στη σκάλα του καταστρώματος, πέφτει στην αγκαλιά της Georgia η οποία επιστρέφει στην Αμερική ως επιβάτης τρίτης θέσης. Οι ρεπόρτερ διαισθάνονται μια ιστορία αγάπης και ρωτούν την κοπέλα ποια είναι. Ο μοναχικός ψιθυρίζει στο αυτί της Georgia, η οποία γνέφει ότι συμφωνεί. Χέρι-χέρι, ποζάρουν για τις φωτογραφίες ενώ οι ρεπόρτερ αναφωνούν με ενθουσιασμό: «Τι φανταστικό εξώφυλλο θα γίνει αυτό!»

Ο Christof Escher γεννήθηκε στη Ζυρίχη, σε μουσική οικογένεια με ιταλικές επιρροές. Η αγάπη του για το βιολοντσέλο και το κόρνο τον έφεραν σε επαφή με την ορχήστρα και είχαν ως αποτέλεσμα τη στροφή του προς το ρεπερτόριο της συμφωνικής μουσικής και της όπερας. Σπούδασε στο Konservatorium και στη Musikhochschule της Ζυρίχης με τον Claude Starck και το Werner Speth. Συνέχισε στο Παρίσι με μαθήματα βιολοντσέλου κοντά στον André Navarra στο Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris, όπου μυήθηκε στην παράδοση της μεγάλης γαλλικής σχολής εγχόρδων, αποσπώντας Βραβείο Βιολοντσέλου και Βραβείο Μουσικής Δωματίου. Πήρε το Δίπλωμά του στη διεύθυνση οχρήστρας από την τάξη του Pierre Dervaux στην École Normale de Musique de Paris. Έκτοτε έχει διευθύνει σε πολλές χώρες (Αυστρία, Βέλγιο, Τσεχία, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Ιταλία, Πολωνία, Ισπανία, Ελβετία, Ισραήλ, Ιαπωνία, Αργεντινή, Νότια Αφρική) και έχει συνεργαστεί με τους François-René Duchâble, Augustin Dumay, David Geringas, Gidon Kremer, Silvia Marcovici, Jaime Laredo, Mikhail Rudy, Gil Shaham, Grigorij Sokolov, Christian Zacharias και άλλους γνωστούς σολίστες, καθώς και με πολλά νέα ταλέντα. Το επιτυχημένο του ντεμπούτο στην Όπερα της Ζυρίχης τον οδήγησε να διευθύνει πολλές παραστάσεις όπερας σε Γερμανία, Ολλανδία, Πολωνία, Ισπανία, Ελβετία και στο Teatro Colón του Μπουένος Άιρες, όπου έλαβε τη «Διάκριση της Χρονιάς» από την Ένωση Μουσικοκριτικών.

Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει όπερες των Haydn, Mozart, Rossini, Donizetti, Bellini, Verdi, Puccini, Leoncavallo, Bizet, Gounod, Massenet, Ravel, Dvořák, Martinů, Tchaikovsky, Mussorgsky, Weber, Marschner, Wagner, Humberding, R. Strauss, Berg, αλλά και μοντέρνους συνθέτες. Έχει συνεργαστεί με διεθνούς φήμης τραγουδιστές, ανάμεσα στους οποίους οι Αγνή Μπάλτσα, Kathleen Battle, Teresa Berganza, Graziella Sciutti, Theo Adam, Francisco Araiza, Peter Dvorský, Matti Salminen, Neil Shicoff. Για μια δεκαετία ήταν Συνεργαζόμενος Μαέστρος της Ορχήστρας Δωματίου της Ζυρίχης, Γενικός Διευθυντής του Θεάτρου Görlitz και της Neue Lausitzer Philharmonie, καθώς και Μουσικός Διευθυντής του διεθνούς φήμης Netherlands Dance Theater (Jiři Kylián). Έχει προσκληθεί να διευθύνει στα Φεστιβάλ Ζάλτσμπουργκ, Λουκέρνης, Ζυρίχης, Βισμπάντεν, Μπορντώ, Μπράτφορντ κ.α. Έχει διευθύνει τις παγκόσμιες πρεμιέρες από τις όπερες Nathans Tod (George Tabori) και Chacun son singe (Eric Gaudibert), πλήθος χορογραφιών του Jiři Kylián και του Hans van Manen και πολλά συμφωνικά έργα. Συναυλίες του έχουν μεταδοθεί ραδιοφωνικά, ενώ έχει ηχογραφήσει CD για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ανάμεσα στις ποικίλες του δραστηριότητες συμπεριλαμβάνονται εργαστήρια ορχήστρας, διδασκαλία, μουσική κινηματογράφου, συμφωνικό ρολ και συναυλίες με αφήγηση για παιδιά και γι' όλη την οικογένεια.

Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης είναι ένα από τα δύο σημαντικότερα συμφωνικά σχήματα της Ελλάδας. Το ρεπερτόριό της ξεκινά από την μπαρόκ μουσική και φτάνει έως τις πρωτοποριακές συνθέσεις του 21^ου αιώνα. Ιδρύθηκε το 1959 από τον Έλληνα μουσουργό Σόλωνα Μιχαηλίδη και έγινε κρατική το 1966. Πολλοί και σημαντικοί Έλληνες καλλιτέχνες ανέλαβαν τη διευθυντική «σκυτάλη» της. Πρώτος ο ιδρυτής της και στη συνέχεια ο Γεώργιος Θυμής, ο Άλκης Μπαλτάς, ο Κάρολος Τρικολίδης, ο Κοσμάς Γαλιλαίας, ο Κωνσταντίνος Πατσαλίδης, ο Λεωνίδας Καβάκος και ο Μίκης Μιχαηλίδης. Σήμερα ο αριθμός των μελών της ανέρχεται σε περίπου 120 μουσικούς, με διευθυντή τον Αρχιμουσικό Μύρωνα Μιχαηλίδη.

Πέρα από τις τακτικές συμφωνικές της συναυλίες, πραγματοποιεί τακτικά παραστάσεις όπερας, μπαλέτου, συνοδείας βωβού κινηματογράφου, αλλά και εκπαιδευτικές συναυλίες για παιδιά, νέους και όλη την οικογένεια. Ένας από τους βασικούς στόχους της Κ.Ο.Θ. είναι η προβολή της ελληνικής μουσικής παρακαταθήκης με την παρουσίαση πολλών Α’ εκτελέσεων, τόσο πανελληνίως όσο και παγκοσμίως. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η προώθηση νέων καλλιτεχνών, πολλοί από τους οποίους είναι σήμερα καταξιωμένοι στην ελληνική και διεθνή μουσική σκηνή. Ηχογραφεί με διεθνούς κύρους δισκογραφικές εταιρείες, όπως η ‘BIS’ και η ‘NAXOS’ και στις πρόσφατες παραγωγές της εντάσσεται η ηχογράφηση των Κοντσέρτων Αρ. 3 και 4 του Beethoven, με σολίστ τον Aldo Ciccolini (‘ΕΜΙ Classics’).

Έχουν συμπράξει με την ΚΟΘ οι P. Domingo, J. Carreras, L. Pavarotti, S. Accardo, J. Anderson, V. Ashkenazy, P. Badura-Skoda, L. Berman, P. Fournier, B. L. Gelber, N. Gutman, J. Horenstein, A. Khatchaturian, L. Kogan, E. Kurtz, N. Magalov, M. Maisky, Ch. Mandeal, S. Mintz, W. Nelson, I. Pogorelich, R. Ricci, M. Rostropovich, G. Shaham, Y. Simonov, V. Spivakov, V. Tretjakov, Οδ. Δημητριάδης, Λ. Καβάκος, Κ. Κατσαρής, Θ. Κερκέζος, K. Πασχάλης, Δ. Σγούρος, M. Τιρίμος κ.α. Η ΚΟΘ πραγματοποιεί τις συναυλίες της στο ΜΜΘ, εμφανίζεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, περιοδεύει ανά την Ελλάδα και συμπράττει σε φεστιβάλ τόσο της χώρας όσο και του εξωτερικού (Φεστιβάλ Αθηνών-Ηρώδειο, «Δημήτρια», Φεστιβάλ Φιλίππων, Διεθνές Φεστιβάλ «Κύπρια»-Κύπρος, International Festival «Zino Francescatti»-Μασσαλία, Φεστιβάλ Ecléctic-Βαλένθια κ.α.).

Το Φεβρουάριο του 2007 η παραγωγή της Κ.Ο.Θ. Impressions for saxophone and orchestra με σολίστ το Θεόδωρο Κερκέζο, απέσπασε το Βραβείο Ποιοτικής Δισκογραφίας «Supersonic» του μουσικού περιοδικού ‘Pizzicato’ και προτάθηκε από τη ‘NAXOS’ για δύο υποψηφιότητες «Βραβείων Grammy». Τον Ιούνιο του 2008 κυκλοφόρησε στη διεθνή αγορά το νέο CD της Ορχήστρας με έργα του Ν. Σκαλκώτα σε συνεργασία με τη δισκογραφική εταιρεία ‘BIS Records’, το οποίο περιλαμβάνει και Α’ παγκόσμιες ηχογραφήσεις. Επίσης, τον Απρίλιο του 2009 κυκλοφόρησε το τρίτο CD της Ορχήστρας με έργα του Ildebrando Pizzetti από την εταιρεία ‘NAXOS’, το οποίο αποτελεί παγκόσμια Α’ ηχογράφηση έργων του Ιταλού συνθέτη. Το CD, με έργα εμπνευσμένα από την ελληνική θεματολογία, απέσπασε την Τιμητική Διάκριση σε δισκογραφική εργασία ελληνικού ενδιαφέροντος που απένειμε το Δεκέμβριο του 2009 η «Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών».

Το Δεκέμβριο του 2007 η ΚΟΘ πραγματοποίησε μια συναυλία στην Αίθουσα Συναυλιών της Απαγορευμένης Πόλης του Πεκίνου, αφιερωμένη στο Ν. Καζαντζάκη, στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Έτους της Ελλάδας στην Κίνα, ενώ τoν Απρίλιο του 2009 εμφανίστηκε στην αίθουσα Smetana Hall της τσεχικής πρωτεύουσας, συμπράττοντας με τη Φιλαρμονική Χορωδία της Πράγας και ερμηνεύοντας τη Messa da Requiem του G. Verdi. Το Νοέμβριο του 2009 εμφανίστηκε στην Ιταλία, στο Teatro Manzoni της Πιστόια και στο Teatro Verdi της Φλωρεντίας, ενώ τον Οκτώβριο του 2010 εμφανίστηκε στο Konzerthaus του Βερολίνου.

Εισιτήρια προπωλούνται αποκλειστικά από τα ταμεία του ΟΜΜΘ και τα εκδοτήρια του ΟΜΜΘ στην πλατεία Αριστοτέλους αντί 40, 30, 20, και 15 ευρώ ενώ τα μαθητικά-φοιτητικά στοιχίζουν 10 ευρώ.