Η επεισοδιακή επιστροφή της Ταμάρα Ντρου (Tamara Drewe).

 

Η επεισοδιακή επιστροφή της Ταμάρα Ντρου (Tamara Drewe).

Μια νεαρή και σέξι κοπέλα, η Ταμάρα Ντρου, γυρνάει στην επαρχιακή πόλη που γεννήθηκε αντιδρώντας στην πώληση του πατρικού της. Πολύ γρήγορα, όμως, θα ξυπνήσει τους πιο σκοτεινούς πόθους των ντόπιων.

Κριτική από το cine.gr:

Ο λόγος που του συγχωρούμε του Frears το «ατόπημα» είναι πως η επεισοδιακή του επιστροφή είναι ευχάριστη. Αλλιώς, ανήκει κι αυτή σε ένα μακρύ σερί του Βρετανού σκηνοθέτη, με το οποίο δεν θα είχε αφήσει το όνομα που διαθέτει. Είναι μια μικρής εμβέλειας ταινία που θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη αν είχε προσχεδιαστεί με μεγαλύτερη προσοχή. Ενώ έχει την εικόνα της αγγλικής κωμωδίας που έχουμε συνηθίσει να μας αρέσει, έχει ένα αδικαιολόγητο χύμα στη γραφή της, που βάλλεται να συμμαζευτεί μονάχα προς το φινάλε. Είναι κρίμα να λέμε ότι θα το έκανε καλύτερα ένας άλλος σκηνοθέτης, όταν έχουμε τον Frears, αλλά ναι, κάποιος άλλος συμπατριώτης του θα το έκανε πολύ καλύτερα… 

Ο γενικός χαβαλές της ταινίας δεν στηρίζεται πάνω σε κάποιο κεντρικό πρόσωπο, αλλά στην μικρούλα Jessica Barden, που μονάχα στο φινάλε αντιλαμβανόμαστε πως παίζει ουσιαστικό ρόλο στην πλοκή. Η Gemma Artertonλάμπει από ομορφιά, αλλά ούτε αυτή, ούτε κάποιος άλλος βοηθάει ερμηνευτικά κι ενώ η ταινία έχει γουντιαλενικό χαρακτήρα και θα μπορούσε να βασιστεί και μονάχα πάνω στους ηθοποιούς της. Από την άλλη, υπάρχει θεματάκι με το άπλωμα των ρόλων. Κανείς δεν παίρνει τον χρόνο που χρειάζεται για να αποδείξει την σημαντικότητα του στην πλοκή, καταλήγοντας αυτή η πλοκή να εμμένει αδύναμη για πολύ ώρα. Πέρα από όλα αυτά τα προβληματάκια, το έργο προσφέρει διασκέδαση και μάλιστα αυστηρά αγγλικού ύφους. Κι αυτό, από μόνο του, αρκεί για να το κάνει ενδιαφέρον και να μη με αφήσει εμένα να λέω ακόμη περισσότερα για τον πάλαι ποτέ αγαπημένο δημιουργό…