Οι Noema ζωντανά στο Suck bar

Οι Noema ζωντανά στο Suck bar - Θεσσαλονίκη, την Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011 μετά τις 22:00.

Τα αγαπημένα παιδιά της Θεσσαλονίκης οι NOEMA επιστρέφουν στο Suck alternative bar, για να μας χαρίσουν ένα μοναδικό live!

Οι Noema σχηματίζονται το 2005 και αποτελούν ένα group με pop/rock επιρροές κυρίως από τη διεθνή, αλλά και από την ελληνική μουσική σκηνή. Από την αρχή κερδίσαν τις εντυπώσεις κοινού και μουσικών παραγωγών τόσο για τα δικά τους τραγούδια, όσο και για τα γεμάτα ενέργεια live τους. Τον Ιουνίο 2010 κυκλοφόρησε το πρώτο τους album με γενικό τίτλο “Φτιάξε μια νέα μέρα”, από την Plus Rec / Universal Music και το πρώτο ραδιοφωνικό single είναι το τραγούδι “Τα πάντα είσαι εσύ”. Την Παραγωγή του album υπογράφουν, ο Γιάννης Νάστας από τους Xaxakes και ο Christian Ram.

Οι Noema και το Suck bar σας περιμένουν με πολύ διάθεση και ανεπανάληπτες μουσικές στιγμές!

Οι May Day ζωντανά στο Brockolo bar

Οι May Day ζωντανά στο Brockolo bar - Θεσσαλονίκη, την Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011, μετά τις 21:00.

Οι May Day θα σας διασκεδάσουν με τραγούδια απο τον πρώτο τους δίσκο "Γυάλινη σφαίρα" και με επιλεγμένα τραγούδια απο το ευρύτερο φάσμα της ελληνικής και ξένης ΠΟΠ-ΡΟΚ σκηνής.

οι May Day είναι :

Μπάμπης Συντάκης - τραγούδι, ακουστική κιθάρα
Ελβίρα Δαγιόγλου - τραγούδι, φωνητικά
Στέλιος Μακρυπλίδης - ηλεκτρική κιθάρα, φωνητικά
Τάσος Μοσχοβάκης - μπάσο
Γιώργος Θεοδωρόπουλος - πλήκτρα
Παύλος Θεοδωράκης - τύμπανα

Η “Γυάλινη Σφαίρα” χαρακτηρίζεται από νεανικότητα και πρωτοτυπία ήχου και στίχου. Περιλαμβάνει 11 τραγούδια που σε γεμίζουν με "χρώματα κι αρώματα" και σου θυμίζουν πόσο όμορφη είναι η ζωή. Τη μουσική και τους στίχους υπογράφει ο Μπάμπης Συντάκης (στο «Τι κι αν έχασες πολλά» η Ελβίρα Δαγιόγλου). Στο άλμπουμ περιλαμβάνεται και το τραγούδι «Έτσι σε βρίσκει η ζωή» με το οποίο ο Μπάμπης και η Ελβίρα συμμετείχαν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2008.

Οι συνεργασίες δε λείπουν από το δίσκο. Μαζί τους, στο τραγούδι «Στιγμές» τραγουδά και συνυπογράφει τους στίχους ο Καταχθόνιος και στο τραγούδι «Τ’ αληθινά» συμμετέχει ο Γιώργος Αετόπουλος. Τους συνοδεύουν επίσης σπουδαίοι μουσικοί, όπως ο Κώστας Λιόλιος, ο Αλέκος Σπανίδης, ο Αλέκος Βουλγαράκης, ο Άγγελος Πολυχρόνου, ο Γιάννης Οικονομίδης, η Μαίρη Μπρόζη και πολλοί άλλοι.

Ήδη το τραγούδι τους «Τρελά καλοκαίρια» που ‘ανοίγει’ το άλμπουμ, ακούγεται τρελά στο ραδιόφωνο ανεβάζοντας τη διάθεση στα ύψη!

Οι May Day έρχονται στο Brockolo bar της Θεσσαλονίκης, υποσχόμενοι "Στιγμές" γεμάτες "Τρελά καλοκαίρια". Απολαύστε τους!

Μουσικά νέα: Δεν είχε ύπνο ο Michael Jackson..

Δεν είχε ύπνο ο Michael Jackson..

Ο Michael Jackson απείλησε να ακυρώσει τις συναυλίες του στο Λονδίνο επιστροφή αν δεν του δίνονταν φάρμακα που θα τον βοηθούσαν να κοιμηθεί την ημέρα που βρήκε τον θάνατο του, είχε ακουστεί στο δικαστήριο.

Ο ντετέκτιβ Orlando Martinez βρέθηκε σε δικαστήριο του Λος Άντζελες, τη Δευτέρα για να καταθέσει σε προκαταρκτική ακρόαση και να αποφασίσουν κατά πόσο ο προσωπικός γιατρός του Τζάκσον, Δρ Κόνραντ Μάρεϊ θα πρέπει να δικαστεί για μια ακούσια ανθρωποκτονία. Ο Murray κατηγορείται για τη χορήγηση θανατηφόρου δόσης αναισθητικού Propofol το οποίο σκότωσε τον τραγουδιστή στις 25 Ιουνίου 2009.

Ο Martinez, ο οποίος βρέθηκε με τον Murray δύο ημέρες μετά το θάνατο του MJ, υποστήριξε ότι έδιναν στον Τζάκσον το αναισθητικό έξι νύχτες την εβδομάδα για δύο μήνες μέχρι και το θάνατό του, αλλά προσπαθούσε επίσης να του κόψουν αυτό το ναρκωτικό, σύμφωνα με την Associated Press. Ο Murray είπε στην αστυνομία ότι την ημέρα του θανάτου του Τζάκσον, του έδωσε ηρεμιστικά lorazepam και midazolam ενδοφλεβίως και του υπέβαλε ένα χάπι valium, αλλά ο star παραπονέθηκε ότι ακόμη δεν μπορούσε να κοιμηθεί.

«Ο κ. Τζάκσον άρχισε να παραπονιέται ότι δεν μπορούσε να κοιμηθεί και ότι θα χρειαστεί να ακυρώσουμε την πρόβα του και να ακυρωθούν οι παραστάσεις του καθώς δεν μπορούσε να κοιμηθεί με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πάρει μέρος στις συναυλίες του » είπε ο Murray στον ντετέκτιβ.

Στη συνέχεια, έδωσε στον Τζάκσον μια δόση Propofol, λέγοντας στο δικαστήριο, «Ήταν μια ένεση για να καταφέρει να κοιμηθεί. Στη συνέχεια ο Τζάκσον αποκοιμήθηκε και καθώς ο Murray άφησε το δωμάτιο για να πάει στην τουαλέτα, επιστρέφοντας λίγο αργότερα έμεινε έκπληκτος βλέποντας τον κ. Τζάκσον να μην αναπνέει», σύμφωνα με τον Martinez.

Ο τραγουδιστής είχε υποστεί καρδιακή ανακοπή και αργότερα ανακοινώθηκε ο θάνατος του από το ιατρικό προσωπικό. Ο Murray ζήτησε να κηρυχθεί αθώος για την κατηγορία της ακούσιας ανθρωποκτονίας.

πηγή: inthemusic.gr

Μουσικά νέα: Έλενα Μεταξά - Με ένα σου φιλί (Master Tempo/Παντζής production)

Μουσικά νέα: Έλενα Μεταξά - Με ένα σου φιλί (Master Tempo/Παντζής production)

Σε σύνθεση και παραγωγή του νέου team των επιτυχιών MASTER TEMPO / Κωνσταντίνος Παντζής, η Έλενα Μεταξά τραγουδά το νέο smash hit single της "Μ'ένα σου φιλί".
Είναι το νέο radio & club hit και κυκλοφορεί σε digital single από την Digital Ray records. Το sexy hot video clip σκηνοθέτησε ο μετρ της εικόνας Μανώλης Τζιράκης.

Sex and drugs and rock & roll

Sex and drugs and rock & roll.

Βιογραφία του Ian Duri που μικρός χτυπήθηκε από πολιομυελίτιδα, αλλά μεγαλώνοντας έγινε ένας από τους σημαντικότερους πρωτεργάτες του κινήματος της Πανκ στην Αγγλία.

Κριτική από cine.gr:

Η φιλοδοξία, μα κυρίως η φαντασία λείπει από αυτη την ταινία, που επιχειρεί άκρως αποτυχημένα να αναζητήσει και να διερευνήσει τα ψεγάδια της πανκ φιλοσοφίας στην εν γένει συμπεριφορά ενός εκ των «πατέρων» αυτής, του ιδιόμορφου Ian Dury. Ο Mat Whitecross μέσα από καρτουνίστικες παρτιτούρες, επαναλαμβανόμενες βωμολοχίες και αλλοπρόσαλλες εξάρσεις, που βαπτίζονται σε άναρχη συμπεριφορά και ανήσυχο πνεύμα, και διά της εξερεύνησης μίας ιστορίας οικογενειακής επιβίωσης που απασχολεί δύο γενεές και θέλει στο επίκεντρο τη σχέση πατέρα και γιου -για να υπάρχει και το μέλ(ό)ι στα 120 κινηματογραφικά λεπτά- αναπαριστά και παρουσιάζει τον καλλιτέχνη Ian Dury, που η προσωπικότητά του στιγμάτισε την παγκόσμια μουσική σκηνή. Δυστυχώς, όμως, δε τα καταφέρνει το ίδιο καλά και με τις καρδιές του κινηματογραφόφιλου κοινού...

Η μουσική, το απαραίτητο συστατικό μίας μουσικής ταινίας, απουσιάζει από αυτή εδώ τη βιογραφία, με τους Whitecross και Viragh να αρνούνται να τη χωρέσουν, ακόμα και πίσω από το κάδρο, μέσα στο βλέμμα, τον ιδρώτα, τις μιμητικές κινήσεις, την εκστατική, ηλεκτρική και άκρως ψυχεδελική ερμηνεία του Andy Serkis. Όμως, παραδέχομαι ότι ο Whitecross απολαμβάνει τα συναυλιακά του κομμάτια, δίνεται ολοκληρωτικά σε αυτά, γι`αυτό και εύκολα θα διαπιστώσεις ότι επιχειρεί να τους προσδώσει, μέσα από μία εκρηκτική ψευτοντοκιμαντερίστικη ματιά, όλο τον δραματουργικό και διαλογιστικό τόνο της ταινίας.

Το Sex & Drugs & Rock & Roll είναι μια ψυχρή και λάθος κατευθυνόμενη βιογραφία. Ο δημιουργός της, που ως βοηθός μαθήτευσε πλάι στον Michael Winterbottom, έχοντας στα χέρια του ένα μηχανικό, ανεμικό και σαφώς ελεύθερο σενάριο, ιντριγκάρεται από την προσωπικότητα του μύθου του, αλλά δεν τη μελετάει τόσο καλά όσο χρειάζεται ώστε να μπορέσει τελικά να την αποδώσει με την πιο προσοδοφόρα μέθοδο στο χρόνο που απαιτείται και με τον τρόπο που επιτάσσει η μεγάλη οθόνη.

Άσε το κακό να μπει (Let me in)

Άσε το κακό να μπει (Let me in)

Ο δωδεκάχρονος Όουεν  μεγαλώνει στο Νέο Μεξικό κλεισμένος στον εαυτό του, αφού η μητέρα του τον παραμελεί και οι συμμαθητές του στο σχολείο του επιτίθενται με κάθε ευκαιρία. Όταν κοντά στο σπίτι του μετακομίζει ένα μυστηριώδες κορίτσι, η Άμπι, ανάμεσά τους δημιουργείται σιγά-σιγά μία βαθιά φιλία. Καθώς όμως μια σειρά από μυστηριώδεις φόνους συγκλονίζει τη μικρή πολιτεία, ο Όουεν θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει την αλήθεια και να δεχτεί ότι η φαινομενικά αθώα φίλη του είναι βαμπίρ.

Κριτική από το cine.gr:

Από μια σκοπιά, ο έρωτας, ο πραγματικός έρωτας (κι όχι ο εφήμερος ενθουσιασμός), είναι η κατάσταση κατά την οποία δυο άνθρωποι δένονται συνένοχα στην αμοιβαία ορμή για την νίκη του θανάτου. Οι δυο μαζί ενωμένοι γίνονται όπως το έμβρυο στη μήτρα. Δεν φοβούνται. Και θάνατος δεν είναι μόνο ο βιολογικός, αλλά και η μοναξιά, η κοινωνική απειλή, η διαφορά από το σύνολο κ.α. Ο βαμπιρικός μύθος μεγεθύνει αλληγορικά αυτό το δέσιμο. Πίνω το αίμα των άλλων σημαίνει ότι διψάω για τον άλλο, διψάω για αθανασία. Αλλά η αθανασία είναι δύναμη και η δύναμη έχει κόστος τον θάνατο των άλλων. Η μικρή, φαινομενικά, βαμπίρα της ιστορίας έχει ανάγκη από υπηρέτη τροφοδότη, ανάγκη επί ποινή επιβίωσης. Ο πενήντα κάτι σύντροφός της είναι προφανώς ο κάποτε νεαρός που την αγάπησε που πλέον δυσλειτουργεί στο καθήκον του ως τροφοδότης αίματος νέων θυμάτων. Ο πρώιμος έφηβος που γνωρίζει στην πολυκατοικία που έρχονται να ζήσουν, πάντα νομάδες λόγω της ιδιόρρυθμης κατάστασής τους, είναι αδύναμος, στο έλεος των τσαμπουκάδων του σχολείου, ανυπεράσπιστος, χωρίς πατέρα (γονείς διαζευγμένοι) και με μάνα αλκοολική που στην εδώ εκδοχή δεν φαίνεται ποτέ στο πρόσωπο. Δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει βέβαια ούτε κοινωνία, αφού η σύγχρονη κοινωνία, είτε στην Σουηδία είτε στην Αμερική ή οπουδήποτε αλλού, δεν έχει κανένα ιδανικό να προσφέρει, είναι πιο σιωπηλή σε προτάσεις ακόμη και από τον παραδοσιακό θεό του μονοθεϊσμού. Οπότε οι δυο παρείσακτοι, οι δυο διαφορετικοί, θα δεθούν σταδιακά μορφώνοντας ένα δικό τους μικροσύμπαν. Το βιβλίο του Σουηδού John Ajvide Lindqvist είναι σοφά μελετημένο και η μεταφορά του από τον Tomas Alfredson το 2008 υπήρξε ένα κινηματογραφικό επίτευγμα. Οι ιδέες πέρασαν στην ταινία χωρίς ολίσθηση στο θρίλερ ή το μελόδραμα..

Το γράμμα που άλλαξε την ζωή μου (L age de raison)

Το γράμμα που άλλαξε την ζωή μου (L' age de raison)

Η Μαργαρίτα ζει στους ρυθμούς της υπέρ-απαιτητικής της θέσης στην πολυεθνική που εργάζεται και αντιμετωπίζει δουλειά και σχέσεις με σιδερένια πυγμή. Στα γενέθλια των 40 της, ένας συνταξιούχος συμβολαιογράφος της παραδίδει το πρώτο από μια σειρά γραμμάτων που θα αλλάξουν τα πάντα: «Αγαπητέ μου εαυτέ. Σήμερα είμαι επτά χρονών και σου γράφω αυτό το γράμμα για να μην ξεχάσεις τις υποσχέσεις που έδωσες όταν ήσουν μικρή και να θυμάσαι όλα όσα θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις.» Είναι το γράμμα που έγραψε η ίδια στον εαυτό της για να μην ξεχάσει τι πραγματικά θέλει από τη ζωή.

Κριτική από cine.gr:

Μια αγωνία για την ταινία την είχα, λόγω του Αγάπα Με Αν Τολμάς, έστω κι αν είχε παρεμβληθεί μια αμερικανική ατασθαλία, εν ονόματι My Sassy Girl. Από την μία, ο Samuelεμμένει αμετακίνητος στη θεματολογία του, αλλά πλέον δεν είναι «αγαπησιάρης», αλλά «μαλθακός». Σαν να έβγαλε ταινία για εορταστικές ημέρες, που κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει (ίσως καλύτερα να γίνονταν) μια τηλεταινία. Τα μηνύματα είναι υπεραπλουστευμένα κι ο κομεντί χαρακτήρας είναι χαλαρός, τόσο που ένα χαμόγελο που θα σας φύγει δεν αρκεί για την όλη φασαρία.

Στο πρώτο μέρος του έργου έχουμε τα παιδιά. Αν ο Samuel παράτεινε αυτό το κομμάτι, θα μιλούσαμε αλλιώς. Εδώ υπάρχει η τρυφερότητα που θέλαμε από τον Βέλγο και μάλιστα σε σημείο που αντέχουμε όλα τα κλισέ. Από την στιγμή, όμως, που μπαίνει το «ενήλικο» κομμάτι, που απασχολεί κυρίως και την ταινία, ο συναισθηματισμός είναι αδιόρατος κι ανούσιος. Και η Sophie Marceau αντί να παίρνει πάνω της την κατάσταση, δεν πείθει λεπτό για τον χαρακτήρα που της φορτώνει το σενάριο. Εδώ τα κλισέ πονάνε και μάλιστα πολύ. Τι να πω. Για εορταστικές ημέρες κάτι πάει κι έρχεται, αλλιώς μας μένει η μνήμη από την παλιότερη δουλειά του σκηνοθέτη και με αυτήν πορευόμαστε κι εδώ…