Sex and drugs and rock & roll.
Βιογραφία του Ian Duri που μικρός χτυπήθηκε από πολιομυελίτιδα, αλλά μεγαλώνοντας έγινε ένας από τους σημαντικότερους πρωτεργάτες του κινήματος της Πανκ στην Αγγλία.
Κριτική από cine.gr:
Η φιλοδοξία, μα κυρίως η φαντασία λείπει από αυτη την ταινία, που επιχειρεί άκρως αποτυχημένα να αναζητήσει και να διερευνήσει τα ψεγάδια της πανκ φιλοσοφίας στην εν γένει συμπεριφορά ενός εκ των «πατέρων» αυτής, του ιδιόμορφου Ian Dury. Ο Mat Whitecross μέσα από καρτουνίστικες παρτιτούρες, επαναλαμβανόμενες βωμολοχίες και αλλοπρόσαλλες εξάρσεις, που βαπτίζονται σε άναρχη συμπεριφορά και ανήσυχο πνεύμα, και διά της εξερεύνησης μίας ιστορίας οικογενειακής επιβίωσης που απασχολεί δύο γενεές και θέλει στο επίκεντρο τη σχέση πατέρα και γιου -για να υπάρχει και το μέλ(ό)ι στα 120 κινηματογραφικά λεπτά- αναπαριστά και παρουσιάζει τον καλλιτέχνη Ian Dury, που η προσωπικότητά του στιγμάτισε την παγκόσμια μουσική σκηνή. Δυστυχώς, όμως, δε τα καταφέρνει το ίδιο καλά και με τις καρδιές του κινηματογραφόφιλου κοινού...
Η μουσική, το απαραίτητο συστατικό μίας μουσικής ταινίας, απουσιάζει από αυτή εδώ τη βιογραφία, με τους Whitecross και Viragh να αρνούνται να τη χωρέσουν, ακόμα και πίσω από το κάδρο, μέσα στο βλέμμα, τον ιδρώτα, τις μιμητικές κινήσεις, την εκστατική, ηλεκτρική και άκρως ψυχεδελική ερμηνεία του Andy Serkis. Όμως, παραδέχομαι ότι ο Whitecross απολαμβάνει τα συναυλιακά του κομμάτια, δίνεται ολοκληρωτικά σε αυτά, γι`αυτό και εύκολα θα διαπιστώσεις ότι επιχειρεί να τους προσδώσει, μέσα από μία εκρηκτική ψευτοντοκιμαντερίστικη ματιά, όλο τον δραματουργικό και διαλογιστικό τόνο της ταινίας.
Το Sex & Drugs & Rock & Roll είναι μια ψυχρή και λάθος κατευθυνόμενη βιογραφία. Ο δημιουργός της, που ως βοηθός μαθήτευσε πλάι στον Michael Winterbottom, έχοντας στα χέρια του ένα μηχανικό, ανεμικό και σαφώς ελεύθερο σενάριο, ιντριγκάρεται από την προσωπικότητα του μύθου του, αλλά δεν τη μελετάει τόσο καλά όσο χρειάζεται ώστε να μπορέσει τελικά να την αποδώσει με την πιο προσοδοφόρα μέθοδο στο χρόνο που απαιτείται και με τον τρόπο που επιτάσσει η μεγάλη οθόνη.
Η μουσική, το απαραίτητο συστατικό μίας μουσικής ταινίας, απουσιάζει από αυτή εδώ τη βιογραφία, με τους Whitecross και Viragh να αρνούνται να τη χωρέσουν, ακόμα και πίσω από το κάδρο, μέσα στο βλέμμα, τον ιδρώτα, τις μιμητικές κινήσεις, την εκστατική, ηλεκτρική και άκρως ψυχεδελική ερμηνεία του Andy Serkis. Όμως, παραδέχομαι ότι ο Whitecross απολαμβάνει τα συναυλιακά του κομμάτια, δίνεται ολοκληρωτικά σε αυτά, γι`αυτό και εύκολα θα διαπιστώσεις ότι επιχειρεί να τους προσδώσει, μέσα από μία εκρηκτική ψευτοντοκιμαντερίστικη ματιά, όλο τον δραματουργικό και διαλογιστικό τόνο της ταινίας.
Το Sex & Drugs & Rock & Roll είναι μια ψυχρή και λάθος κατευθυνόμενη βιογραφία. Ο δημιουργός της, που ως βοηθός μαθήτευσε πλάι στον Michael Winterbottom, έχοντας στα χέρια του ένα μηχανικό, ανεμικό και σαφώς ελεύθερο σενάριο, ιντριγκάρεται από την προσωπικότητα του μύθου του, αλλά δεν τη μελετάει τόσο καλά όσο χρειάζεται ώστε να μπορέσει τελικά να την αποδώσει με την πιο προσοδοφόρα μέθοδο στο χρόνο που απαιτείται και με τον τρόπο που επιτάσσει η μεγάλη οθόνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου