Aruitemo aruitemo (Μία μέρα του καλοκαιριού)

Aruitemo aruitemo (Μία μέρα του καλοκαιριού) (2008)

Ο γιος και η κόρη ενός ηλικιωμένου ζευγαριού επιστρέφουν στο πατρικό τους για μια οικογενειακή συγκέντρωση, φέρνοντας μαζί τους τις οικογένειές τους. Παρόλο που τίποτα δε φαίνεται να έχει αλλάξει στο σπίτι, έχουν αλλάξει όλα τα μέλη της οικογένειας, τα οποία προσπαθούν να κρατήσουν την ισορροπία στις μεταξύ τους σχέσεις.

Κριτική από το cine.gr:

Ο δημιουργός του απίθανου Κανείς δεν Ξέρει καταλαγιάζει ακόμα περισσότερο το ύφος του και ξαναδιαβάζει το Ταξίδι στο Τόκιο του Yasujiro Ozu. Μάλιστα, κάπως έτσι φαντάζομαι πως θα γύριζε σήμερα ο Ozu την ταινία του. Η ταινία είναι λεπτή, όχι σε άγριες σινεφιλικές προθέσεις, αλλά σε ανάπτυξη απλών συναισθημάτων. Όπως σε ένα δικό μας γιορτινό τραπέζι μετράει η κάθε κουβέντα, αφού προέρχεται από δικά μας πρόσωπα, έτσι κι ο Koreeda μάς καλεί στο δικό του.

Η κάμερα κάθεται σταυροπόδι και γίνεται μέλος της οικογένειας, μη προσπαθώντας ποτέ να πάρει την λάμψη της οικειότητας των ηρώων της. Η κάμερα αυτή αντικαταστεί τη δική σας ματιά, την δική σας παρουσία στον χώρο. Όχι, δεν συμβαίνουν φοβερά πράγματα, ούτε τα αίματα θα ανάψουν ποτέ. Αυτά θα τα δείτε αλλού κι όχι στην παραδοσιακή κουλτούρα της Ιαπωνίας. Μόνο που σας εφιστώ την προσοχή και μάλιστα αυστηρά. Αν δεν έχετε ειδική διάθεση, μη δείτε αυτή την ταινία. Η παντελής έλλειψη δράσης θα σας κουράσει από τα πρώτα λεπτά. Είναι ταινία κοινού με σινεφιλικό στομάχι κι εκπαίδευση. Αυτό, για να μη πείτε πως δεν σας προειδοποίησα κι έχουμε άλλα...

Dim lights Embed