Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Το Αδυτο (Sanctum) απο τον Τζειμς Καμερον


alt
Κινηματογραφικά νέα:
Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός Τζέιμς Κάμερον, δημιουργού των ταινιών "Τιτανικός" και "Avatar", επιμελείται την παραγωγή στην εντυπωσιακή τρισδιάστατη περιπέτεια "Το Άδυτο" (Sanctum), που είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. 

Υπόθεση:
Μια ομάδα δυτών υποβρυχίων σπηλαίων καταδύεται στο πιο όμορφο και ανεξερεύνητο σύστημα σπηλαίων του κόσμου. Την αποτελούν ο Φρανκ ΜακΓκίρ, ένας δεξιοτέχνης εξερευνητής, ο 17χρονος γιος του, Τζος, και ο δισεκατομμυριούχος χρηματοδότης Καρλ Χάρλεϊ. Όταν μια τροπική καταιγίδα ξεσπά ξαφνικά, η μόνη διέξοδος τους αποκόπτεται λόγω μεγάλης ροής νερού, αναγκάζοντάς τους έτσι να μετακινηθούν. Πρέπει γρήγορα να καταστρώσουν ένα σχέδιο για να βγουν ζωντανοί από το υποβρύχιο αυτό σπήλαιο που δεν συγχωρεί κανένα λάθος…

Παραλειπόμενα:
Οι κάμερες που χρησιμοποιήθηκαν στο "Άδυτο" είναι οι ίδιες κάμερες που εφευρέθηκαν για το επικό "Avatar" του Τζέιμς Κάμερον. Η ομάδα ήξερε πως για να παρασύρει πλήρως το κοινό στον υποβρύχιο κόσμο, θα πρέπει να το κάνει με την τεχνολογία 3D. "Η κάμερα στο "Άδυτο" είναι αποτέλεσμα δουλειάς έξι ή επτά ετών, ανάμεσα σε μένα και στον συνεργάτη μου και μηχανικό, Βινς Πέις" εξηγεί ο Κάμερον. "Ξεκινήσαμε με ένα πολύ απλό σύστημα, που χρησιμοποιούσαμε στα ντοκιμαντέρ, και στην συνέχεια το εξελίξαμε για κινηματογραφική χρήση. Πλέον έχει όλα τα εργαλεία που χρειάζεσαι για να παράγεις εξαιρετικές κινηματογραφικές εικόνες σε 3D. Θεωρούμε πως είναι το καλύτερο σύστημα κάμερας αυτή την στιγμή στον χώρο. Ίσως σ’ ένα χρόνο από τώρα να υπάρχει κάτι άλλο, αλλά φυσικά εξελίσσουμε και την συγκεκριμένη κάμερα."

Ο Ουίτ συνεργάστηκε στενά με τον Κάμερον και τον Πέις στην ανάπτυξη των απαραίτητων τεχνικών για τη χρήση του Cameron/Pace Fusion 3D Camera System. Ο Ουίτ εξηγεί το σκεπτικό του όσον αφορά τον σχεδιασμό, αλλά και το τι σημαίνει για το κοινό το νέο αυτό σύστημα: "Το καλό 3D είναι εύκολο να το παρακολουθήσεις. Το κακό 3D προκαλεί πόνο στα μάτια σου, δεν μπορώ να το πω πιο απλά. Το κακό 3D προέρχεται από ανθρώπους που δεν έχω καταλάβει πλήρως πως λειτουργεί. Το καλό 3D δεν σου αποσπά την προσοχή. Παρακολουθείς την ταινία, παρασύρεσαι σε αυτή. Είσαι σε έναν άλλο κόσμο και δεν παρατηρείς καν πως την παρακολουθείς σε 3D."

Ο Ουίτ και ο Γκάρβιν έγραφαν το σενάριο γνωρίζοντας πως οι σκηνές τους θα μεταφέρονταν στην μεγάλη οθόνη σε τρισδιάστατη μορφή. "Όταν γράφαμε το σενάριο, αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμο το ότι είμαι δύτης σπηλαίων" αναφέρει ο Γκάρβιν. "Προσπάθησα να μεταδώσω την αίσθηση κλειστοφοβίας στο κοινό και, μιας και είναι τρισδιάστατη ταινία, αυτό ταίριαζε απόλυτα στο συγκεκριμένο είδος ταινίας. Πάντα θέλαμε το 3D στοιχείο του "Αδύτου" να μας βοηθήσει στο να πούμε την ιστορία. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο περιβάλλον για να γυρίσεις μια τρισδιάστατη ταινία από ένα κλειστοφοβικό σύστημα σπηλαίων."

Ο Τζέιμς Κάμερον εξηγεί το πώς η δύναμη του 3D βοήθησε στη διήγηση της ιστορίας αυτής: "Όταν παρακολουθείς μια ταινία, σε παρασύρει η ιστορία, οι περιπέτειες των χαρακτήρων, δεν χρειάζεται να είναι μια μεγάλη παραγωγή επιστημονικής φαντασίας για να κερδίσει απ’ αυτό. Το 3D λειτουργεί πραγματικά όταν έχεις ένα κλειστοφοβικό σκηνικό, διότι νιώθεις τον τοίχο ακριβώς εκεί, την οροφή ακριβώς εκεί. Γνωρίζαμε ενστικτωδώς πως το σύστημα των σπηλαίων και το 3D θα ταίριαζαν απόλυτα."

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ:
Το 1988, ο παραγωγός και γνωστός εξερευνητής σπηλαίων Άντριου Ουίτ οδήγησε μια ομάδα σε ένα απομακρυσμένο σύστημα σπηλαίων, που βρίσκεται κρυμμένο στο Nullarbor Plain στην Αυστραλία. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού αυτού, μια σφοδρή καταιγίδα προκάλεσε την κατάρρευση της εισόδου του σπηλαίου, παγιδεύοντας 15 ανθρώπους πολλά μέτρα κάτω από το έδαφος. Οργανώθηκε αποστολή διάσωσης και, ως εκ θαύματος, επιβίωσαν όλοι από την απίστευτη αυτή δοκιμασία. Η εμπειρία αυτή άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι στον Ουίτ και τον οδήγησε στη δημιουργία, με τη βοήθεια του στενού του συνεργάτη Τζέιμς Κάμερον, μιας ταινίας εμπνευσμένης από το συγκλονιστικό αυτό γεγονός. Μαζί με τον σεναριογράφο Τζον Γκάρβιν, ο Ουίτ ύφανε μια κλασική ιστορία ενηλικίωσης, για έναν νεαρό που δεν τα πάει καλά με τον πατέρα του, μέχρι που η ύστατη δοκιμασία επιβίωσης τους φέρνει κοντά. Με φόντο έναν άγνωστο κόσμο, που είναι εξίσου όμορφος και τρομακτικός, το σενάριο εξετάζει τη δύναμη και την εύθραυστη φύση των δεσμών που αναπτύσσουμε, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την οργή της φύσης και με τον θάνατο.
Από τις 10 Φεβρουαρίου στους κινηματογράφους..

Dim lights Embed 


Doggy bag - περίοδος 2, νέο μυθιστόρημα



Πολιτιστικά νέα:
Πρόκειται για το δεύτερο τόμο της εξαιρετικά πετυχημένης σειράς μυθιστορημάτων Doggy bag που δημιούργησε ο σημαντικός Γάλλος συγγραφέας Φιλίπ Τζιαν εφαρμόζοντας στα βιβλία τους κώδικες, την ταχύτητα και τη δομή των καλογραμμένων τηλεοπτικών σειρών.
Με το Doggy bag περίοδος 2, ο Τζιαν κερδίζει το τολμηρό του στοίχημα: να μας κρατάει με κομμένη την ανάσα καθώς μας αφηγείται το πεπρωμένο της εκκεντρικής οικογένειας Σολένς. Ξαναβρίσκουμε το ίδιο εντυπωσιακό κάστινγκ. Την Ιρέν, τη μητέρα των αδελφών Σολένς, αλκοολική και θρησκόληπτη· τη Ζοζιάν, μια φλογερή νοσοκόμα, ζωντοχήρα ενός ανάπηρου και μνησίκακου συζύγου· την Μπεά, ειδική στο μάρκετινγκ μετά σεξ και, τέλος, τη φαρμακερή Εντίθ, συνοδευόμενη από την εικοσάχρονη κόρη της, που αναζητεί έναν πατέρα που ίσως κρύβεται σε μια γωνιά του σκηνικού… Φλογερές ερωτικές σκηνές, ζωντανά δράματα και άνεμοι τρέλας με φόντο φυσικές καταστροφές και βίαια φαινόμενα στην πόλη. Λες κι όλος τούτος ο, πλήρως φαντασιόπληκτος, μικρόκοσμος, το χρειαζόταν…
« Ο Τζιαν βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά»
Elle
«Ένα είδος Ντάλας αλά γαλλικά; Όχι, είναι κάτι περισσότερο ευχάριστο, λιγότερο απλοϊκό, λιγότερο απερίφραστα κακό και βαθύτερα σκληρό και αντικειμενικό».
Ζοσιάν Σαβινιό, Le Monde des livres

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Φιλίπ Τζιαν γεννήθηκε το 1949 στο Παρίσι. Θέλοντας να δοκιμάσει τη γραφομηχανή που του χάρισε ένας φίλος του, άρχισε να γράφει τα διηγήματα της συλλογής 50 contre 1.Ακολούθησαν δύο ακόμη μυθιστορήματα . Η επιτυχία στο ευρύ κοινό θα έρθει το 1985 με τη μεταφορά στον κινηματογράφο του μυθιστορήματος Μπέτυ Μπλου από τον Ζαν-Ζακ Μπενέξ. Μεταφρασμένο σε είκοσι χώρες, το βιβλίο γνώρισε τεράστια επιτυχία. Έκτοτε ο Τζιαν έγραψε πολλά ακόμα μυθιστορήματα που έλαβαν κι αυτά εξαιρετικές κριτικές από τον διεθνή Τύπο.
Σχήμα: 12 x 18
Σελ.: 292
τιμή: € 12.00
Μετάφραση: Ρίτα Κολαΐτη. Από τις εκδόσεις Gema.

Ο Γιάννης Πλούταρχος στο San Remo Festival!


alt
Μουσικά νέα:
Μια μοναδική καλλιτεχνική στιγμή για τον δικό μας Γιάννη Πλούταρχο! Λίγες ημέρες μετά την κυκλοφορία της δισκογραφικής του συνεργασίας με τον κορυφαίο ερμηνευτή του Ιταλικού τραγουδιού Al Bano, του album «Δύο φωνές - μια ψυχή», ο Γιάννης Πλούταρχος θα προετοιμαστεί για μια νέα σπουδαία καλλιτεχνική συνάντηση, αυτήν την φορά, επί σκηνής!
Την Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου, στα πλαίσια του μουσικού θεσμού της γειτονικής χώρας San Remo Festival, ο Γιάννης Πλούταρχος θα συναντηθεί στη σκηνή του Ariston Theater με τη ντίβα της παγκόσμιας λυρικής σκηνής Μontserrat Caballe και τον Al Bano, όπου και θα ερμηνεύσουν το «Va pensiero», το γνωστότερο χορωδιακό κομμάτι της όπερας Nabucco του Giuseppe Verdi, που είναι και ο εθνικός πνευματικός ύμνος των Ιταλών.
Το San Remo Festival είναι το μοναδικό διεθνές φεστιβάλ ιταλικού τραγουδιού, όπου κάθε χρόνο εμφανίζονται σπουδαία ονόματα τόσο της ιταλικής όσο και της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Φέτος πραγματοποιείται λίγο νωρίτερα από τις προηγούμενες χρονιές (15-19 Φεβρουαρίου) για να συμπέσει με τον εορτασμό των 150 χρόνων ένωσης της Ιταλίας. Η βραδιά της Πέμπτης 17 Φεβρουαρίου είναι η σημαντικότερη βραδιά του φεστιβάλ μια και είναι αφιερωμένη στον εορτασμό των 150 χρόνων ένωσης της Ιταλίας.
Είναι η δεύτερη συνάντηση του Γιάννη Πλούταρχου με τους δύο σπουδαίους καλλιτέχνες, Μontserrat Caballe και Al Bano, επί σκηνής, καθώς το προηγούμενο καλοκαίρι είχε εμφανιστεί μαζί τους στο Festival Mea Puglia της Νότιας Ιταλίας, το μεγαλύτερο φεστιβάλ του Νότου.
Πάντως και στην Ελλάδα ο Γιάννης Πλούταρχος πάει πάρα πολύ καλά. Τις 160,000 πωλήσεις ξεπέρασε η πολυσυζητημένη και πολυαναμενόμενη δισκογραφική συνεργασία του δικού μας πολυαγαπημένου τραγουδιστή Γιάννη Πλούταρχου με τον κορυφαίο ερμηνευτή του Ιταλικού τραγουδιού Al Bano Carrisi, η οποία κυκλοφόρησε στις 6 Φεβρουαρίου με το "Πρώτο Θέμα". Αξίζει να σημειωθεί ότι τα αντίτυπα της εφημερίδας είχαν εξαντληθεί από τις πρώτες πρωινές ώρες!
Το album, που φέρει τον τίτλο "Δυο φωνές-μια ψυχή", κυκλοφορεί από τη Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου στα δισκοπωλεία με 2 επιπλέον tracks: Την ιταλική διασκευή της μεγάλης επιτυχίας "Φίλε" με τον τίτλο "Bella" σε ντουέτο και την ελληνική διασκευή του "Felicita" με τον τίτλο "Με μια ματιά".

Dim lights Embed 


Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Δάντης, Γιαννιάς και Νίνης στο Barbarella με τους Γ.Παπαδόπουλο και Γ.Τενζεράκη


alt
Νέα της πόλης:
Συνεχίζονται με μεγάλη επιτυχία οι εμφανίσεις του Γιώργου Παπαδόπουλου και του Γιώργου Τεντζεράκη στο Barbarella live party στη Θεσσαλονίκη. Το κεφάτο και διασκεδαστικό πρόγραμμα που έχουν ετοιμάσει κερδίζει όλο και περισσότερο το κοινό της Θεσσαλονίκης κάθε Παρασκευή, Σάββατο, ενώ τις Κυριακές το party ξεκινάει από τις 9 το βράδυ. Χθες, Κυριακή, βρέθηκε στο Barbarella ο Χρήστος Δάντης για να δει το πρόγραμμα και τον Γιώργο Παπαδόπουλο, με τον οποίο είναι πολύ καλοί φίλοι. Εκεί, ήταν και ο Γιώργος Γιαννιάς με την Ντίνα Ιορδανίδου από το Κοσμοράδιο όπως επίσης ο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού Σωτήρης Νίνης. Το party συνεχίζεται στο Barbarella!
Δείτε τις φώτο:
alt

alt

alt

alt

Κερδιστε 5 διπλες προσκλησεις για την συναυλια του Αντωνη Μιτζελου στον Μυλο


alt
Αντώνης Μιτζέλος, Γιάννης Γιοκαρίνης  και Πέννυ Σκάρου ζωντανά στο Μύλος club - Θεσσαλονίκη, την Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011 μετά τις 21:00.
Κερδίστε 5 διπλές προσκλήσεις για την συναυλία του Αντώνη Μιτζέλου στο club του Μύλου! Εγγραφείτε σαν χρήστες στο Thesout (με το ονοματεπωνυμό σας) ή κάντε join στην επίσημη σελίδα του Thesout στο Facebook και γράψτε στον "τοίχο" πως θέλετε να μπείτε στην κλήρωση. Ο διαγωνισμός ισχύει έως και τις 08 Φεβρουαρίου στις 00:00. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με email ή με προσωπικό μήνυμα και τα ονόματα τους θα βρίσκονται στην είσοδο του Μύλου. Οι προσκλήσεις δεν περιλαμβάνουν ποτό. Χορηγοί διαγωνισμού: jaba.gr και kerdiseto.blogspot.com

Starbeat "Ευθεία για Μύκονο" νέο βίντεο κλιπ


alt
Μουσικά νέα:
Οι Starbeat έρχονται με το καινούριο single "Ευθεία για Μύκονο", προπομπό του καινούριου τους άλμπουμ που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα. Είναι εδώ για να ανεβάσουν τον πύχη με δύο διαφορετικά τραγούδια από το πρώτο τους cd και με καινούρια φωνή πίσω από το μικρόφωνο, την δυναμική Αθηνά Τσιόπλη που έδωσε άλλο στυλ στο ύφος των Starbeat. Ήδη το "Ευθεία για Μύκονο" ακούγεται από τα ραδιόφωνα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κύπρο.
Τραγούδι: Starbeat - Ευθεία για Μύκονο (single από την Pan Vox 2011)
Στίχοι - μουσική: Γιώργος Παύλου
Σκηνοθεσία: Θάνος Μιζούρης
Δείτε το βίντεο κλίπ εδώ:

Dim lights Embed 

Ο "Χρυσοθηρας" στο Μεγαρο Μουσικης Θεσσαλονικης


alt
Ο "Χρυσοθήρας" του Τσάρλι Τσάπλιν στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, την Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011 μετά τις 21:00.
Η νέα συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης μας μεταφέρει στην Αλάσκα, εν μέσω πυρετού του χρυσού. Τυχοδιώκτες από όλον τον κόσμο συγκεντρώνονται στην περιοχή, μαζί και ο Τσάρλι Τσάπλιν. Μετά από απογοητεύσεις, κινδύνους και στερήσεις, αλλά και αναμετρήσεις με τα πειράγματα των άλλων χρυσοθήρων, το όνειρο του χρυσού, αλλά και του έρωτα γίνεται πραγματικότητα και... εξώφυλλο στις εφημερίδες της εποχής. Την ιστορία του Χρυσοθήρα (The Gold Rush) του Τσάρλι Τσάπλιν αφηγούνται καρέ καρέ οι νότες στην καθιερωμένη πλέον συναυλία που δίνεται από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της ενότητας «Μουσική & Κινηματογράφος» (βωβή ταινία- ζωντανή μουσική) τη Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου, στις 21.00, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (Μ1, Κεντρική Αίθουσα). ΤηνΚρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης θα διευθύνει ο Κριστόφ Έσερ.
Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 1923 και ολοκληρώθηκε στις 21 Μαΐου 1925. Η πρεμιέρα δόθηκε στις 26 Ιουνίου 1925, στο Grauman’s Egyptian Theatre, του Χόλυγουντ. Ο Τσάπλιν επέστρεψε στην ταινία το 1942, και έκοψε κάποια σημεία της ταινίας, αφαιρώντας ειδικότερα τις κάρτες τίτλων της εποχής του βωβού κινηματογράφου. Ηχογράφησε μιαν αφήγηση (τη δική του φωνή) και συνέθεσε τη δική του μουσική για την ταινία όπου συμπεριέλαβε κάποια γνωστά κλασικά θέματα. Η μουσική, την οποία συνέθεσε, αποτελεί ευφυέστατο σχολιασμό των μεμονωμένων σκηνών της φαρσοκωμωδίας. Αγγίζει δραματικά βάθη και ζωντανεύει την ευθυμία ή τη ρομαντική υπερβολή με τη χάρη του χορευτή ενώ ο ενίοτε συμφωνικός του ήχος αποτείνει φόρο τιμής στους Βάγκνερ, Τσαϊκόφσκι και Ρίμσκυ-Κόρσακοφ. Η νέα διασκευή, με την αφήγηση και τη μουσική του Τσάρλι Τσάπλιν, βγήκε στις 19 Μαΐου. Η έκδοση της ταινίας για προβολές με ζωντανή ορχήστρα αποτελεί αποκατάσταση από τους Kevin Brownlow και David Gill της βωβής έκδοσης του 1925, η οποία περιλαμβάνει τις κάρτες τίτλων. Η κινηματογραφική μουσική του Chaplin του 1942, προσαρμόστηκε και διασκευάστηκε από τον Carl Davis ώστε να ταιριάξει στη μακρύτερη έκδοση της ταινίας, εκείνην του 1925.
Πολλές είναι οι σκηνές του Χρυσοθήρα, που παραμένουν αξέχαστες. Οι δυο πλέον διάσημες είναι το λουκούλλειο γεύμα με τη βραστή μπότα, καθώς και ο χορός της Οσεάνα με μια μοναδική ερμηνεία του Τσάπλιν. Σύγχρονοι σχολιαστές αναφέρουν ότι τα ξέφρενα χειροκροτήματα του κοινού κατά την πρεμιέρα της ταινίας στο Βερολίνο ανάγκασαν τον τεχνικό προβολής να σταματήσει την ταινία, να την ξανατυλίξει και να ξαναπαίξει τη σκηνή.
Dim lights Embed 
Ο Τίμοθι Μπροκ, που υπογράφει τη διασκευή για προβολή με ζωντανή ορχήστρα αναφέρει ότι: «η μουσική αυτής της ταινίας περιλαμβάνει όλα όσα αγαπώ περισσότερο στη γραφή του Τσάπλιν. Είναι τόσο εξαιρετικά ελεύθερη και, στα αυτιά μου, είναι από τις βαθύτερες και σκοτεινότερες μουσικές ταινίας του. Λέει επίσης πολλά για το στάδιο στο οποίο βρισκόταν ο Τσάπλιν, ως συνθέτης, το 1942. Είχε γράψει τη μουσική του Μεγάλου Δικτάτορα δύο χρόνια νωρίτερα και δε θα συνέθετε τον κύριο Verdoux πριν περάσουν άλλα πέντε. Το μόνο που μπορεί κανείς να υποθέσει είναι ότι χωρίς την πίεση των προθεσμιών, για ένα συνθέτη μουσικής ταινίας, τόσος χρόνος αποτελεί μια παρότρυνση προς τη λεπτομέρεια και τη φινέτσα. Και αυτή η μουσική δείχνει σαφώς τι είναι ικανός να κάνει ένας συνθέτης όταν του δίνουν το χρόνο που χρειάζεται».
Ο ίδιος συμπληρώνει πως «όπως στις περισσότερες ταινίες του Τσάπλιν, η μουσική υπηρετεί κατά πρωταρχικό λόγο την επιτυχία της εικόνας. Τον Τσάπλιν απασχολούσε η μουσική που δεν ήταν απλά κατάλληλη αλλά που φόρτιζε τη σκηνή με το απαιτούμενο περιεχόμενο. Ναι, στη μουσική του «Χρυσοθήρα» υπάρχει μουσική χιονοθύελλας, μουσική πάλης, μουσική αγάπης, μουσική κέντρου χορού. Όμως, υπάρχει και μουσική γραμμένη για το λόξυγκα, την πείνα, τον ύπνο, το φαγητό, τις παραισθήσεις, το χιονοπόλεμο, την υποψία, την ταπείνωση, την περηφάνια και την αδιαφορία. Όλα αυτά αποτελούν στοιχεία-κλειδιά τόσο της ταινίας όσο και της μουσικής του. Σε αυτήν τη μουσική για ταινία υπάρχουν τα συνήθη στοιχεία των έργων του Τσάπλιν. Τα σκοτεινά και μελαγχολικά κομμάτια των εγχόρδων, το πολύχρωμο όμποε, και τα σόλο του φαγκότο, η πανταχού παρούσα άρπα και η καθαρή άγρια δύναμη των χάλκινων. Όμως, εδώ, η γραφή έχει περισσότερα στοιχεία μια έκθεσης με ελεύθερη ροή της έκφρασης και της κίνησης, και η διάθεση και ο χαρακτήρας μπορούν να αλλάξουν απροειδοποίητα».
Η σύνοψη της ταινίας - σύμφωνα με τα Chaplin Studios - ξεκινούσε ως εξής: «Ο Μοναχικός Χρυσοθήρας, ένας γενναίος ανθρωπάκος, που αναζητά τη δόξα και το χρήμα μαζί με τους αποφασισμένους άνδρες που διέσχισαν το πέρασμα του Chilkoot Pass με προορισμό το άγνωστο στην ξέφρενη αναζήτηση του χρυσού που κρύβονταν στον ερημότοπο της Αλάσκας. Μοναχικός, με την ψυχή του να οδηγείται από μεγάλες φιλοδοξίες, η άκακη υπομονή του και τα αταίριαστα ρούχα του τον κατέστησαν στόχο των αστείων των συντρόφων του και των ανελέητων δυσκολιών του παγωμένου Βορρά». Και κατέληγε: «Η φήμη της επιτυχίας των δυο συνεταίρων έχει διαδοθεί κι οι ρεπόρτερ παίρνουν το πλοίο για να πετύχουν συνεντεύξεις. Ο Μοναχικός, από τη φύση του καλός, συμφωνεί να φορέσει τα παλιά του ρούχα, για μια φωτογραφία. Σκοντάφτοντας στη σκάλα του καταστρώματος, πέφτει στην αγκαλιά της Georgia η οποία επιστρέφει στην Αμερική ως επιβάτης τρίτης θέσης. Οι ρεπόρτερ διαισθάνονται μια ιστορία αγάπης και ρωτούν την κοπέλα ποια είναι. Ο μοναχικός ψιθυρίζει στο αυτί της Georgia, η οποία γνέφει ότι συμφωνεί. Χέρι-χέρι, ποζάρουν για τις φωτογραφίες ενώ οι ρεπόρτερ αναφωνούν με ενθουσιασμό: «Τι φανταστικό εξώφυλλο θα γίνει αυτό!»
Ο Christof Escher γεννήθηκε στη Ζυρίχη, σε μουσική οικογένεια με ιταλικές επιρροές. Η αγάπη του για το βιολοντσέλο και το κόρνο τον έφεραν σε επαφή με την ορχήστρα και είχαν ως αποτέλεσμα τη στροφή του προς το ρεπερτόριο της συμφωνικής μουσικής και της όπερας. Σπούδασε στο Konservatorium και στη Musikhochschule της Ζυρίχης με τον Claude Starck και το Werner Speth. Συνέχισε στο Παρίσι με μαθήματα βιολοντσέλου κοντά στον André Navarra στο Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris, όπου μυήθηκε στην παράδοση της μεγάλης γαλλικής σχολής εγχόρδων, αποσπώντας Βραβείο Βιολοντσέλου και Βραβείο Μουσικής Δωματίου. Πήρε το Δίπλωμά του στη διεύθυνση οχρήστρας από την τάξη του Pierre Dervaux στην École Normale de Musique de Paris. Έκτοτε έχει διευθύνει σε πολλές χώρες (Αυστρία, Βέλγιο, Τσεχία, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Ιταλία, Πολωνία, Ισπανία, Ελβετία, Ισραήλ, Ιαπωνία, Αργεντινή, Νότια Αφρική) και έχει συνεργαστεί με τους François-René Duchâble, Augustin Dumay, David Geringas, Gidon Kremer, Silvia Marcovici, Jaime Laredo, Mikhail Rudy, Gil Shaham, Grigorij Sokolov, Christian Zacharias και άλλους γνωστούς σολίστες, καθώς και με πολλά νέα ταλέντα. Το επιτυχημένο του ντεμπούτο στην Όπερα της Ζυρίχης τον οδήγησε να διευθύνει πολλές παραστάσεις όπερας σε Γερμανία, Ολλανδία, Πολωνία, Ισπανία, Ελβετία και στο Teatro Colón του Μπουένος Άιρες, όπου έλαβε τη «Διάκριση της Χρονιάς» από την Ένωση Μουσικοκριτικών.
Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει όπερες των Haydn, Mozart, Rossini, Donizetti, Bellini, Verdi, Puccini, Leoncavallo, Bizet, Gounod, Massenet, Ravel, Dvořák, Martinů, Tchaikovsky, Mussorgsky, Weber, Marschner, Wagner, Humberding, R. Strauss, Berg, αλλά και μοντέρνους συνθέτες. Έχει συνεργαστεί με διεθνούς φήμης τραγουδιστές, ανάμεσα στους οποίους οι Αγνή Μπάλτσα, Kathleen Battle, Teresa Berganza, Graziella Sciutti, Theo Adam, Francisco Araiza, Peter Dvorský, Matti Salminen, Neil Shicoff. Για μια δεκαετία ήταν Συνεργαζόμενος Μαέστρος της Ορχήστρας Δωματίου της Ζυρίχης, Γενικός Διευθυντής του Θεάτρου Görlitz και της Neue Lausitzer Philharmonie, καθώς και Μουσικός Διευθυντής του διεθνούς φήμης Netherlands Dance Theater (Jiři Kylián). Έχει προσκληθεί να διευθύνει στα Φεστιβάλ Ζάλτσμπουργκ, Λουκέρνης, Ζυρίχης, Βισμπάντεν, Μπορντώ, Μπράτφορντ κ.α. Έχει διευθύνει τις παγκόσμιες πρεμιέρες από τις όπερες Nathans Tod (George Tabori) και Chacun son singe (Eric Gaudibert), πλήθος χορογραφιών του Jiři Kylián και του Hans van Manen και πολλά συμφωνικά έργα. Συναυλίες του έχουν μεταδοθεί ραδιοφωνικά, ενώ έχει ηχογραφήσει CD για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ανάμεσα στις ποικίλες του δραστηριότητες συμπεριλαμβάνονται εργαστήρια ορχήστρας, διδασκαλία, μουσική κινηματογράφου, συμφωνικό ρολ και συναυλίες με αφήγηση για παιδιά και γι' όλη την οικογένεια.
Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης είναι ένα από τα δύο σημαντικότερα συμφωνικά σχήματα της Ελλάδας. Το ρεπερτόριό της ξεκινά από την μπαρόκ μουσική και φτάνει έως τις πρωτοποριακές συνθέσεις του 21ου αιώνα. Ιδρύθηκε το 1959 από τον Έλληνα μουσουργό Σόλωνα Μιχαηλίδη και έγινε κρατική το 1966. Πολλοί και σημαντικοί Έλληνες καλλιτέχνες ανέλαβαν τη διευθυντική «σκυτάλη» της. Πρώτος ο ιδρυτής της και στη συνέχεια ο Γεώργιος Θυμής, ο Άλκης Μπαλτάς, ο Κάρολος Τρικολίδης, ο Κοσμάς Γαλιλαίας, ο Κωνσταντίνος Πατσαλίδης, ο Λεωνίδας Καβάκος και ο Μίκης Μιχαηλίδης. Σήμερα ο αριθμός των μελών της ανέρχεται σε περίπου 120 μουσικούς, με διευθυντή τον Αρχιμουσικό Μύρωνα Μιχαηλίδη.
Πέρα από τις τακτικές συμφωνικές της συναυλίες, πραγματοποιεί τακτικά παραστάσεις όπερας, μπαλέτου, συνοδείας βωβού κινηματογράφου, αλλά και εκπαιδευτικές συναυλίες για παιδιά, νέους και όλη την οικογένεια. Ένας από τους βασικούς στόχους της Κ.Ο.Θ. είναι η προβολή της ελληνικής μουσικής παρακαταθήκης με την παρουσίαση πολλών Α’ εκτελέσεων, τόσο πανελληνίως όσο και παγκοσμίως. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η προώθηση νέων καλλιτεχνών, πολλοί από τους οποίους είναι σήμερα καταξιωμένοι στην ελληνική και διεθνή μουσική σκηνή. Ηχογραφεί με διεθνούς κύρους δισκογραφικές εταιρείες, όπως η ‘BIS’ και η ‘NAXOS’ και στις πρόσφατες παραγωγές της εντάσσεται η ηχογράφηση των Κοντσέρτων Αρ. 3 και 4 του Beethoven, με σολίστ τον Aldo Ciccolini (‘ΕΜΙ Classics’).
Έχουν συμπράξει με την ΚΟΘ οι P. Domingo, J. Carreras, L. Pavarotti, S. Accardo, J. Anderson, V. Ashkenazy, P. Badura-Skoda, L. Berman, P. Fournier, B. L. Gelber, N. Gutman, J. Horenstein, A. Khatchaturian, L. Kogan, E. Kurtz, N. Magalov, M. Maisky, Ch. Mandeal, S. Mintz, W. Nelson, I. Pogorelich, R. Ricci, M. Rostropovich, G. Shaham, Y. Simonov, V. Spivakov, V. Tretjakov, Οδ. Δημητριάδης, Λ. Καβάκος, Κ. Κατσαρής, Θ. Κερκέζος, K. Πασχάλης, Δ. Σγούρος, M. Τιρίμος κ.α. Η ΚΟΘ πραγματοποιεί τις συναυλίες της στο ΜΜΘ, εμφανίζεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, περιοδεύει ανά την Ελλάδα και συμπράττει σε φεστιβάλ τόσο της χώρας όσο και του εξωτερικού (Φεστιβάλ Αθηνών-Ηρώδειο, «Δημήτρια», Φεστιβάλ Φιλίππων, Διεθνές Φεστιβάλ «Κύπρια»-Κύπρος, International Festival «Zino Francescatti»-Μασσαλία, Φεστιβάλ Ecléctic-Βαλένθια κ.α.).
Το Φεβρουάριο του 2007 η παραγωγή της Κ.Ο.Θ. Impressions for saxophone and orchestra με σολίστ το Θεόδωρο Κερκέζο, απέσπασε το Βραβείο Ποιοτικής Δισκογραφίας «Supersonic» του μουσικού περιοδικού ‘Pizzicato’ και προτάθηκε από τη ‘NAXOS’ για δύο υποψηφιότητες «Βραβείων Grammy». Τον Ιούνιο του 2008 κυκλοφόρησε στη διεθνή αγορά το νέο CD της Ορχήστρας με έργα του Ν. Σκαλκώτα σε συνεργασία με τη δισκογραφική εταιρεία ‘BIS Records’, το οποίο περιλαμβάνει και Α’ παγκόσμιες ηχογραφήσεις. Επίσης, τον Απρίλιο του 2009 κυκλοφόρησε το τρίτο CD της Ορχήστρας με έργα του Ildebrando Pizzetti από την εταιρεία ‘NAXOS’, το οποίο αποτελεί παγκόσμια Α’ ηχογράφηση έργων του Ιταλού συνθέτη. Το CD, με έργα εμπνευσμένα από την ελληνική θεματολογία, απέσπασε την Τιμητική Διάκριση σε δισκογραφική εργασία ελληνικού ενδιαφέροντος που απένειμε το Δεκέμβριο του 2009 η «Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών».
Το Δεκέμβριο του 2007 η ΚΟΘ πραγματοποίησε μια συναυλία στην Αίθουσα Συναυλιών της Απαγορευμένης Πόλης του Πεκίνου, αφιερωμένη στο Ν. Καζαντζάκη, στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Έτους της Ελλάδας στην Κίνα, ενώ τoν Απρίλιο του 2009 εμφανίστηκε στην αίθουσα Smetana Hall της τσεχικής πρωτεύουσας, συμπράττοντας με τη Φιλαρμονική Χορωδία της Πράγας και ερμηνεύοντας τη Messa da Requiem του G. Verdi. Το Νοέμβριο του 2009 εμφανίστηκε στην Ιταλία, στο Teatro Manzoni της Πιστόια και στο Teatro Verdi της Φλωρεντίας, ενώ τον Οκτώβριο του 2010 εμφανίστηκε στο Konzerthaus του Βερολίνου.
Εισιτήρια προπωλούνται αποκλειστικά από τα ταμεία του ΟΜΜΘ και τα εκδοτήρια του ΟΜΜΘ στην πλατεία Αριστοτέλους αντί 40, 30, 20, και 15 ευρώ ενώ τα μαθητικά-φοιτητικά στοιχίζουν 10 ευρώ.