Αυτοκρατορικά μπαλέτα της Μόσχας στο Μέγαρο μουσικής Θεσσαλονίκης, την Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011 μετά τις 21:00.
Με δύο έργα θα υποδεχτούν το κοινό της Θεσσαλονίκης στο Μέγαρο Μουσικής, τα αυτοκρατορικά μπαλέτα της Μόσχας της Maya Plisetskaya. Με τα κλασικά πλέον «Μπολερό» του Μορίς Ραβέλ και «Σοπενιάνα» του Φρεντερίκ Σοπέν. Σε χορογραφίες των Νικολάι Αντρόσοβ και Μικαέλ Φοκίν αντίστοιχα.
Τα αυτοκρατορικά μπαλέτα της Μόσχας συγκροτήθηκαν τον Απρίλιο του 1994 για τους εορτασμούς των 50 χρόνων επιτυχημένης σκηνικής παρουσίας της μεγάλης πρίμα μπαλαρίνας των Μπολσόι Μάγια Πλισέσκαγια. Με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Γκεντιμίνας Ταραντά, εξέχων χορευτή των Μπολσόι, συνεχίζουν τη ρωσική κληρονομιά επιλέγοντας αυθεντικά έργα μπαλέτου, δίνοντας κλασικές παραστάσεις. Και δικαίως, από την ίδρυσή τους έχουν εξέχουσα θέση στον καλλιτεχνικό χάρτη της Ρωσίας, συνεργαζόμενα πολύ τακτικά με σολίστες των μπαλέτων Μπολσόι και Κίροφ, ενώ συχνές είναι και οι περιοδείες του στην Ευρώπη και στην Αμερική. Δίνοντας βάρος στην κλασική έννοια του χορευτή, που συνδυάζει την πλαστικότητα της κίνησης με την εκφραστικότητα και τη δραματικότητα, τα Αυτοκρατορικά Μπαλέτα της Μόσχας κατάφεραν πολύ γρήγορα να κερδίσουν την προτίμηση του κοινού ως ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά μπαλέτα της Ρωσίας.
Το «Bolero», ένας παλιός ισπανικός χορός που άνθισε προς το τέλος του 18ου αιώνα, είναι από τα πιο δημοφιλή έργα παγκοσμίως. Η επινόησή του αποδίδεται στον περίφημο χορευτή Σεμπαστιάν Θερέρο που τον εμπνεύστηκε και τον παρουσίασε το 1780, μαγεύοντας από την πρώτη στιγμή το κοινό. Η ρυθμική του αγωγή είναι σε τρεις χρόνους. Συνοδεύεται με συνοδεία κιθάρας, με το ρυθμό που δίνεται κυρίως από τις καστανιέτες. Το «Bolero» είναι ένας χορός της λαογραφικής παράδοσης που εισέβαλε με ιδιαίτερη γοητεία στη φιλολογία της όπερας, τη συμφωνική μουσική και τη μουσική δωματίου. Στον 20ο αιώνα το «Bolero» επανέκτησε μια κυρίαρχη εκφραστική δύναμη στο περίφημο χορογραφικό ποίημα του Μορίς Ραβέλ που γράφτηκε το 1928. Είναι μια λαμπρή σελίδα στην εργογραφία του, που αν και συνήθως παίζεται ως συμφωνικό κομμάτι, έχει ποικιλότροπα κεντρίσει τη φαντασία χορογράφων και χορευτών.
Η Chopiniana είναι από τα πιο ρομαντικά μπαλέτα που αποτελεί φόρο τιμής στην εποχή του Ρομαντισμού και μας επιτρέπει να θαυμάζουμε εμπνεύσεις και ήθη μιας εποχής που μοιάζει μακρινή. Εδώ και εκατόν πενήντα χρόνια μας επιτρέπει να θαυμάζουμε τα ιδιαίτερα κελεύσματα του νεαρού ποιητή από τις μούσες του, καθώς και το αστείρευτο διαχρονικό ταλέντο του.
Τα αυτοκρατορικά μπαλέτα της Μόσχας συγκροτήθηκαν τον Απρίλιο του 1994 για τους εορτασμούς των 50 χρόνων επιτυχημένης σκηνικής παρουσίας της μεγάλης πρίμα μπαλαρίνας των Μπολσόι Μάγια Πλισέσκαγια. Με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Γκεντιμίνας Ταραντά, εξέχων χορευτή των Μπολσόι, συνεχίζουν τη ρωσική κληρονομιά επιλέγοντας αυθεντικά έργα μπαλέτου, δίνοντας κλασικές παραστάσεις. Και δικαίως, από την ίδρυσή τους έχουν εξέχουσα θέση στον καλλιτεχνικό χάρτη της Ρωσίας, συνεργαζόμενα πολύ τακτικά με σολίστες των μπαλέτων Μπολσόι και Κίροφ, ενώ συχνές είναι και οι περιοδείες του στην Ευρώπη και στην Αμερική. Δίνοντας βάρος στην κλασική έννοια του χορευτή, που συνδυάζει την πλαστικότητα της κίνησης με την εκφραστικότητα και τη δραματικότητα, τα Αυτοκρατορικά Μπαλέτα της Μόσχας κατάφεραν πολύ γρήγορα να κερδίσουν την προτίμηση του κοινού ως ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά μπαλέτα της Ρωσίας.
Το «Bolero», ένας παλιός ισπανικός χορός που άνθισε προς το τέλος του 18ου αιώνα, είναι από τα πιο δημοφιλή έργα παγκοσμίως. Η επινόησή του αποδίδεται στον περίφημο χορευτή Σεμπαστιάν Θερέρο που τον εμπνεύστηκε και τον παρουσίασε το 1780, μαγεύοντας από την πρώτη στιγμή το κοινό. Η ρυθμική του αγωγή είναι σε τρεις χρόνους. Συνοδεύεται με συνοδεία κιθάρας, με το ρυθμό που δίνεται κυρίως από τις καστανιέτες. Το «Bolero» είναι ένας χορός της λαογραφικής παράδοσης που εισέβαλε με ιδιαίτερη γοητεία στη φιλολογία της όπερας, τη συμφωνική μουσική και τη μουσική δωματίου. Στον 20ο αιώνα το «Bolero» επανέκτησε μια κυρίαρχη εκφραστική δύναμη στο περίφημο χορογραφικό ποίημα του Μορίς Ραβέλ που γράφτηκε το 1928. Είναι μια λαμπρή σελίδα στην εργογραφία του, που αν και συνήθως παίζεται ως συμφωνικό κομμάτι, έχει ποικιλότροπα κεντρίσει τη φαντασία χορογράφων και χορευτών.
Η Chopiniana είναι από τα πιο ρομαντικά μπαλέτα που αποτελεί φόρο τιμής στην εποχή του Ρομαντισμού και μας επιτρέπει να θαυμάζουμε εμπνεύσεις και ήθη μιας εποχής που μοιάζει μακρινή. Εδώ και εκατόν πενήντα χρόνια μας επιτρέπει να θαυμάζουμε τα ιδιαίτερα κελεύσματα του νεαρού ποιητή από τις μούσες του, καθώς και το αστείρευτο διαχρονικό ταλέντο του.
Dim lights Embed
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου