127 ΏρεςΘέμα της ταινίας είναι οι εφιαλτικές 127 ώρες που έζησε ο ορειβάτης Άρον Ράλστον, όταν ένας βράχος έπεσε πάνω στο χέρι του, παγιδεύοντάς τον σε ένα φαράγγι στη μέση του πουθενά. Στη διάρκεια της περιπέτειάς του, ο Ράλστον θυμάται τους φίλους του, την αγαπημένη του, την οικογένειά του και τις δύο πεζοπόρους που γνώρισε πριν το ατύχημά του.
Κριτική από Cine.gr
Σε ένα συγκλονιστικό για κάποιον περιστατικό λέμε ότι άλλο να το λες κι άλλο να το βλέπεις. Τι γίνεται, όμως, όταν αυτή η οπτικοποίηση απομυθοποιεί το περιστατικό, ακριβώς επειδή γίνεται με όρους θεάματος; Όταν ξεκινούσε το σινεμά ο Danny Boyle παρήγαγε κάτι το φρέσκο, το μοντέρνο. Αυτή την στιγμή, οριοθετεί τον καινό ακαδημαϊσμό. Η ταινία του θα μπορούσε να σαρώσει σε μια απονομή βραβείων, αλλά θα ήταν υπερβολή αν έπαιρνε οποιοδήποτε σημαντικό αγαλματάκι. Σε όλα του άρτιος, λοιπόν, ο Boyle, αλλά το 127 Ώρες μοιάζει περισσότερο με εκτεταμένο διαφημιστικό σποτ παρά με ταινία μυθοπλασίας.
Μιλώντας για αρτιότητα, η φωτογραφία, το μοντάζ, ο ήχος, η μουσική, τα σκηνοθετικά τρυκ και η ερμηνεία του James Franco κρατούν πολύ ψηλά τη σημαία. Εδώ, όμως, τίθεται θέμα αλλοίωσης του ρεαλισμού σε μια εν γένει καθηλωτική ιστορία. Ο κινηματογράφος γίνεται πολέμιος του συναισθήματος κι εμείς παρακολουθούμε την τραγική ιστορία του ορειβάτη με την ελπίδα να πάθει κάτι το ακόμα χειρότερο για να απεγκλωβιστεί το ισχνό σενάριο. Και η πλάκα είναι πως αυτή η μηδαμινή ανάπτυξη σεναρίου και η έλλειψη ενδιαφέροντος από πλευράς χαρακτήρα του ήρωα σώζονται από τα τρικ του Boyle. Όχι, δεν θα το έλεγες αποτυχία, ίσως επειδή γεννήθηκε για να μην είναι. Χαμένη ευκαιρία, όμως, για συγκλονιστικό σινεμά είναι στα σίγουρα.
Μιλώντας για αρτιότητα, η φωτογραφία, το μοντάζ, ο ήχος, η μουσική, τα σκηνοθετικά τρυκ και η ερμηνεία του James Franco κρατούν πολύ ψηλά τη σημαία. Εδώ, όμως, τίθεται θέμα αλλοίωσης του ρεαλισμού σε μια εν γένει καθηλωτική ιστορία. Ο κινηματογράφος γίνεται πολέμιος του συναισθήματος κι εμείς παρακολουθούμε την τραγική ιστορία του ορειβάτη με την ελπίδα να πάθει κάτι το ακόμα χειρότερο για να απεγκλωβιστεί το ισχνό σενάριο. Και η πλάκα είναι πως αυτή η μηδαμινή ανάπτυξη σεναρίου και η έλλειψη ενδιαφέροντος από πλευράς χαρακτήρα του ήρωα σώζονται από τα τρικ του Boyle. Όχι, δεν θα το έλεγες αποτυχία, ίσως επειδή γεννήθηκε για να μην είναι. Χαμένη ευκαιρία, όμως, για συγκλονιστικό σινεμά είναι στα σίγουρα.
| Σκηνοθεσία: | ΝΤΑΝΙ ΜΠΟΙΛ |
| Σενάριο: | ΝΤΑΝΙ ΜΠΟΙΛ |
| Ηθοποιοί: | ΤΖΕΙΜΣ ΦΡΑΝΚΟ , ΤΡΙΤ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ , ΚΕΙΤ ΜΑΡΑ , ΑΜΠΕΡ ΤΑΜΠΛΙΝ , ΣΟΝ Α. ΜΠΟΤ |
| Διάρκεια: | 95 λεπτά |
| Είδος ταινίας: | ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ |
Επίσημο Site:
Dim lights Embed
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου