The Fighter
Βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η ταινία "The Fighter" διηγείται την σχέση δυο αδερφών μποξέρ, με φόντο τον ιδιαίτερα ανταγωνιστικό και αδυσώπητο κόσμο του μποξ. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Κρίστιαν Μπέιλ ("Batman Begins", "The Dark Knight", "Terminator: Salvation"), στο ρόλο του Ντίκι Έκλαντ, ενός μποξέρ από την Μασαχουσέτη που κατέληξε να εθιστεί στο κρακ και την κοκαΐνη.
Συμπρωταγωνιστής του Μπέιλ, είναι ο Μαρκ Γουόλμπεργκ («The Departed», «Max Payne»), ως ο «Ιρλανδός» Μίκι Γουόρντ. Η σκηνοθεσία της ταινίας είναι του Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ («Three Kings»).
Κριτική από το cine.gr:
Αν μάχεται για κάτι η ταινία είναι για την απόλυτη αποδοχή του κοινού. Ο David O. Russell λογικά αιχμαλωτίζεται από την λέξη «βιογραφία» κι ενώ τα κάνει όλα άψογα, παράγει μια ταινία με παρακμιακό φαίνεσθαι και feel-good «είναι». Το βασικό, λοιπόν, πρόβλημα στο έργο είναι πως ενώ περνάς καλά κατά τη θέαση και δεν έχεις σχεδόν τίποτα να του επισυνάψεις, δεν σε δοκιμάζει ώστε να σου μείνει αξέχαστο. Είναι, παρά ταύτα, πολύ προσεγμένο, αποφεύγει τους ακαδημαϊσμούς (τους κρύβει πολύ καλά κάτω από την σκηνοθετική μανιέρα του Russell) και είναι ένα πολύ καλό πακέτο για τα Όσκαρ, αφού ευστοχεί σε όλους αυτούς τους τομείς που κάνουν μια ταινία οσκαρική και μάλιστα με την μοντέρνα έννοια.
Ο Russell πιάνει τον ιρλανδικό σφυγμό, στον αντίποδα της πρόσφατης αποτυχίας του Affleck στον ίδιο τομέα. Οι ήρωες του αναπτύσσονται εσωτερικά με δεινότητα κι εξωτερικά με ορθή πλοκή και οι ερμηνείες που τους συνοδεύουν ξεπερνούν τις βασικές προσδοκίες. Ειδικά ο μεταμορφωμένος Christian Bale αναλαμβάνει και ρόλο κωμικού, σπάζοντας την κλασική στρυφνάδα μιας βιογραφίας. Η Amy Adams είναι, όμως, το ερμηνευτικό μυστικό του έργου και κερδίζει εκ νέου τον σεβασμό που της στέρησε το Ζητείται Γαμπρός. Όλα καλά, όλα ανθηρά, αλλά η ταινία είναι βατή. Ποτέ βαρετή, ποτέ κουραστική, αλλά βατή σαν να έγινε για να μην την χαλάσει κανενός. Οι λόγοι για να το δείτε είναι πολλοί και ουσιαστικοί, οι λόγοι για να σας αποτυπωθεί στη σινε-μνήμη λιγότεροι...
Ο Russell πιάνει τον ιρλανδικό σφυγμό, στον αντίποδα της πρόσφατης αποτυχίας του Affleck στον ίδιο τομέα. Οι ήρωες του αναπτύσσονται εσωτερικά με δεινότητα κι εξωτερικά με ορθή πλοκή και οι ερμηνείες που τους συνοδεύουν ξεπερνούν τις βασικές προσδοκίες. Ειδικά ο μεταμορφωμένος Christian Bale αναλαμβάνει και ρόλο κωμικού, σπάζοντας την κλασική στρυφνάδα μιας βιογραφίας. Η Amy Adams είναι, όμως, το ερμηνευτικό μυστικό του έργου και κερδίζει εκ νέου τον σεβασμό που της στέρησε το Ζητείται Γαμπρός. Όλα καλά, όλα ανθηρά, αλλά η ταινία είναι βατή. Ποτέ βαρετή, ποτέ κουραστική, αλλά βατή σαν να έγινε για να μην την χαλάσει κανενός. Οι λόγοι για να το δείτε είναι πολλοί και ουσιαστικοί, οι λόγοι για να σας αποτυπωθεί στη σινε-μνήμη λιγότεροι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου