Μαυρος κυκνος (Black swan)
Η Νίνα είναι μια μπαλαρίνα στην Νέα Υόρκη και ο χορός παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή της, όπως γίνεται συνήθως στα επαγγέλματα αυτά. Ζει με την ψυχαναγκαστική πρώην μπαλαρίνα μητέρα της, η οποία της ασκεί ασφυκτική πίεση. Όταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής Τόμας Λίροϊ αποφασίζει να αντικαταστήσει την πρίμα μπαλαρίνα για την παράσταση "Η Λίμνη των Κύκνων", η Νίνα είναι η πρώτη του επιλογή, αλλά θα πρέπει να κερδίσει τον ρόλο από την ανταγωνίστριά της, την νέα χορεύτρια Λίλι. Καθώς αναπτύσσεται μια ιδιόμορφη φιλία ανάμεσα στις δύο αντίπαλες χορεύτριες, η Νίνα έρχεται όλο και περισσότερο σε επαφή με την σκοτεινή της πλευρά…
Κριτική από το cine.gr:
Γεννημένο να μείνει κλασικό! Ο Aronofsky πετάγεται από τον βράχο στο κλαδάκι, από το αρσενικό στο θηλυκό, προσαρμόζοντας ύφος και χαρακτήρα, αλλά με την ίδια χαρακτηριστική δεινότητα. Έχει διαβάσει προσεκτικά το μπαλέτο του Τσαϊκόφσκι και ίσως έκατσε να ξαναδεί το Κάρι του DePalma για εξτρά ιδέες. Το θέμα είναι πως ο Μαύρος Κύκνος δεν είναι απλά μια ταινία, είναι ένα αφηγηματικό παραμύθι από αυτά που λέγαν οι παλιότεροι στα παιδιά τους. Λεπτεπίλεπτο, απαιτητικά ψυχαγωγικό, σκοτεινό όσο και οι χειρότερες μας σκέψεις.
Είναι χαρακτηριστικό πως η ιστορία αφήνει τόσες ανοιχτές εκδοχές για το φινάλε, που τελικά αμφισβητείς όλα όσα είδες. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπαίνουν όλα σε μια ευθεία με το πέρας, η ταινία επεξεργάζεται με τόση λεπτομέρεια όσα δίνει, που γίνεται ένα με σένα. Αλλά γιατί να μιλάμε για ταινία όταν αυτή εκπροσωπείται κατ’ επιλογή του σκηνοθέτη; Η Natalie Portman σε έναν εύθραυστο ρόλο που δεν γνωρίζαμε ότι θα μπορούσε να παίξει με τέτοια καλλιτεχνική αρτιότητα και όλο το υπόλοιπο καστ περιφερειακά… για να μην την σπάσει. Αυτή είναι η μαγεμένη πριγκίπισσα του μύθου, αλλά εδώ δεν έχουμε μπαλέτο για να θριαμβεύει συνεχώς. Ότι βλέπουμε, δε, δεν αφήνεται ποτέ από τα κύματα ήχων, είτε του Mansell είτε του Τσαϊκόφσκι, και το αποτέλεσμα μοιάζει με μια μοντέρνα σύνθεση μπαλέτου. Μια ταινία κοινού και κριτικής που δεν μπορεί να αγνοήσει κάποιος ακόμα και να το θέλει…
Είναι χαρακτηριστικό πως η ιστορία αφήνει τόσες ανοιχτές εκδοχές για το φινάλε, που τελικά αμφισβητείς όλα όσα είδες. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπαίνουν όλα σε μια ευθεία με το πέρας, η ταινία επεξεργάζεται με τόση λεπτομέρεια όσα δίνει, που γίνεται ένα με σένα. Αλλά γιατί να μιλάμε για ταινία όταν αυτή εκπροσωπείται κατ’ επιλογή του σκηνοθέτη; Η Natalie Portman σε έναν εύθραυστο ρόλο που δεν γνωρίζαμε ότι θα μπορούσε να παίξει με τέτοια καλλιτεχνική αρτιότητα και όλο το υπόλοιπο καστ περιφερειακά… για να μην την σπάσει. Αυτή είναι η μαγεμένη πριγκίπισσα του μύθου, αλλά εδώ δεν έχουμε μπαλέτο για να θριαμβεύει συνεχώς. Ότι βλέπουμε, δε, δεν αφήνεται ποτέ από τα κύματα ήχων, είτε του Mansell είτε του Τσαϊκόφσκι, και το αποτέλεσμα μοιάζει με μια μοντέρνα σύνθεση μπαλέτου. Μια ταινία κοινού και κριτικής που δεν μπορεί να αγνοήσει κάποιος ακόμα και να το θέλει…
| Διάρκεια: | 108 λεπτά |
| Είδος ταινίας: | ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ |
Επίσημο Site:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου